Geloofsverhalen

Deuteronomium 27:7

Op zaterdag 11 april 2020, het weekend voor Pasen, maak ik een bijzondere dag mee.

In de vroege ochtend van 11 april 2020 had ik deze HIWI-drawing willen maken.

Hieronder volgen al wat oudere verhalen 

Over mensen die niet in God geloven

Mensen die niet in God geloven, geloven vaak in de relatie tussen 2 mensen die ze heilig willen verklaren. Ze zien dan alleen nooit de fouten die ze zelf als mens zelf keer op keer zullen begaan.

En ze houden dat als hun allergrootste geheim waar werkelijk niemand meer zijn mond over open mag doen omdat zij zich er blijkbaar liever voor willen blijven schamen en daarmee als grote struisvogels hun kop mee in het zand willen steken. Maar eigenlijk is dit natuurlijk heel erg autoritair en ijdel te noemen van mensen, Helemaal wanneer ze hun eigen geheim van grote schaamte, als de enige waarheid willen verkondigen.

De waarheid van God kunnen ze dan natuurlijk nooit accepteren. Want ze zijn dan veel te veel vervuld van hun eigen "waarheid" , maar leven feitelijk voortdurend in angst dat iemand hun grote geheim te weten zal komen.

Toen ik een grote angst bij een latere familie tegen kwam, wilde ik me gaan verdiepen in de Bijbelverhalen. Hierin kwam ik toen zeer grote gelijkenissen in tegen en voor mensen die zich schamen iet het goed om eens te lezen wanneer de schaamte eigenlijk volgens de Bijbel is ontstaan. Het is een prachtig verhaal  en het gaat over het verhaal van Adam en Eva.(Gen3:7) Want staat hier niet overduidelijk geschreven dat de angst en schaamte pas voor het eerst is geopenbaard wordt na ontrouw?

Mensen zijn helaas vaak gewoon geworden om hun eigen verzonnen verhaaltjes te gaan geloven en zwijgen dan maar over hun eigen grote tekortkomen en de Bijbel noemen ze dan maar een raar sprookjesboek waar je maar niet in moet geloven, want doe je dat wel dan kom je achter hun eigen grote geheim.

En het is raar maar waar: Ze nemen daarmee de rol aan van een slang die de mens wilde verleiden door te zeggen: "Je moet niet naar Hem luisteren hoor!! Want Hij zegt alles alleen maar omdat Hij wil gewoon dat je niet net zo rijk en machtig zult worden als Hij"

Dit is dus de tekst van een slang die je wilt overhalen om zijn pad te volgen en zeker niet te gaan geloven in iemand die werkelijke liefde voor kan staan. Deze tekst kun je vinden in iedere Bijbel op: Genesis 3 : 5

De potige slang zegt: Die Vader van jullie die liegt en houd je onzin voor.

maar als je mij gelooft zullen je ogen pas echt open gaan en zal je  net als je heilige Vader het onderscheid tussen het goed en het kwaad leren kennen.

Filippenze 3

Filippenze 3: 12

Nee, dan zullen wij vol van liefde en de waarheid volgen en alleen doen wat waar is, en zo steeds meer een worden met Christus, die het hoofd is van het lichaam, de gemeente.

Niet dat ik al zover ben en mijn doel al heb bereikt. Maar ik houd vol in de hoop eens dat te kunnen grijpen waarvoor Christus mij gegrepen heeft. Dit is geschreven volgens de Nieuwe Bijbelvertaling Groot Nieuws Bijbel uit 1996

• Hernoemde Satenvertaling
• NBG – vertaling uit 1951
• Statenvertaling ( Jongbloed-editie)
• Wilibrordvertaling 1995
• Delftse Bijbel 1477
• Nye Fryske Bibel Versetting

Filippenze 3

1)      Ik kan gemakkelijk herhalen van wat geschreven staat

2)      Pas op voor die honden met kwalijke praktijken

3)      Wij volgen Jezus en niet onszelf

4)      Wanneer ik naar de reden van mijn eigen mens-zijn luister, zit ik zelf goed fout.

5)      Ik ben waarlijk in zijn liefde geboren en opgegroeid als een kind van God.

6)      Ik ben achter de gerechtigheid van mensen aangegaan vanaf jongs af aan.

7)      Maar wat ik als winst zag, ben ik omwille van Christus als  mijn  verlies gaan beschouwen.            (Hoe moeilijk het ook was, maar ik heb mijn kinderen echt achter me moeten laten)

8)      Sterker nog, Alles beschouw ik nu als verlies. Christus liefde overtreft alles. Ik zag dat ik een vat was waarvan ik het meeste helemaal niet nodig had en het van me af kon gooien.

9)      Een zijn met Hem is de weg! ( en zeker niet door mijn eigen rechtvaardigheid.)

10)   Ik wil in Hem zijn, zijn wederopstanding ervaren.

11)   In de hoop misschien om  ook zelf zo uit de dood te kunnen opstaan.

12)   Niet dat ik al zover ben en mijn doel al heb bereikt. Maar ik houd vol in de hoop eens dat te kunnen grijpen vaarvoor Christus mij gegrepen heeft.

13)   Broeders en zusters , het is zeker niet dat ik al werkelijk iets heb bereikt, maar één ding is zeker: ik vergeet wat achter me ligt en richt mij op wat voor me ligt.

14)   Mijn doel is de hemelse prijs waartoe God mij door Jezus heeft geroepen.

15)   Willen we ons hierin volmaken, dan moeten we ons hier op gaan richten

16)   Dus laten we hem op onze weg volgen

17)   Laten we het werkelijk goede voorbeeld gaan volgen

18)   Ik roep u nu hiertoe aan met werkelijk tranen in mijn ogen.  Er zijn zoveel vijanden.

19)   Allemaal mensen die zich willen  richten op het aardse en dus niet op Zijn licht.

20)   Maar wij gelukkig niet, want wij richten ons tot Hem

21)   Met Zijn kracht kan Hij alles onderwerpen en zullen wij werkelijk in Hem mogen zijn.

Verhaal over het woord LIEFDE dat gelijk is aan het woord GOD en waarom GELOVEN IN JEZELF nooit sterk genoeg kan zijn.

Hoe graag we soms ook zullen willen gaan geloven in onszelf en hoe sterk we ook willen schreeuwen van de daken dat geloven in jezelf heel erg goed is. HET IS NIET WAAR! Natuurlijk is je eigen wil van het allergrootste belang, maar dat je dan met je eigen wil kan kiezen van wat waar en onwaar is, is gewoon onwaar. Dus voor alle mensen die enkel en alleen willen gaan geloven in intuitie en verklaringen willen gaan  zoeken van waarom alles is zoals het is, laat het geloof in jezelf dan maar achterwegen. En dit wil ik met het grootste gemak aan gaan tonen met mijn eigen overtuiging.

In 1957 werd er een kindje geboren in Assen. Dit was vlakbij "het dorpje SCHATTENBERG" (een dorpje uit 1951) en eveneens vlakbij het dorpje  Grolloo  (steenworp van"Nooitgedacht" Hier in Nooitgedacht vernam ik het verhaal van Schattenberg. Is het zo'n groot toeval dat er toen in 1961 in het dorpje Grolloo een ware bluesband kon ontstaan? Deze band die vanwege zijn vriend die vanwege zijn te lange haren van school werd  getrapt, de band Cuby & the Blizzards had opgericht. Deze man heet dus, Harry Muskee, iemand waar ook   Herman Brood had mee willen spelen. Maar ook deze laatste, iemand die ik nog wel eens in Amsterdam had willen opzoeken, had uiteindelijk niet veel van werkelijke liefde kunnen begrijpen.

 Nadat ik veel in het dorpje Nooitgedacht had moeten werken overnachtte ik vaak in een klein hotelletje in Grolloo. Hier viel mijn ook op het beeld van Harry Muskee die toen nog wel leefde.

Mijn vader had tijdens mijn komst in de buik van mijn moeder, zijn veronderstelde gevoel van liefde helaas ook niet echt waar kunnen maken en tot een overspel met een andere vrouw kunnen overgaan. Een daad die echter bij een vrouw echter in werkelijkheid nimmer meer kan verdwijnen,  hoeveel spijtgetuigingen er achteraf er ook nog kunnen worden gedaan. Wanneer zoiets werkelijk gebeurd is, dan is het diepere vertrouwen gewoon weg en is daarmee gelijk het werkelijke gevoel van liefde helaas de lucht in gevlogen en voorgoed verdwenen. Alle pogingen van goedmakerij zullen niet anders zijn dan slijmerij en een dail om het lot van een verkeerde daad enigszins te willen doen verzachten.  Daarom zal verwijdering tussen 2 mensen die in de echt zullen zijn getreden en elkaar daarmee dus eens werkelijke trouw hebben willen beloven, na een dergelijke daad, (of het nou zal zijn uitgekomen of niet) er beter aan  doen om het gevolg dat  "het vreemd gaan",  onder ogen te zien. Bekijk het daarom dus maar  liever niet als een straf van God, maar liever als een vorm zonde die jezelf zal hebben begaan. Ieder schijnsel dat deze gedachte toch zal willen doen vertroebelen zal onwaar zijn. En deze zal mogen duren totdat men er toe zal willen overgaan dat het inzicht in werkelijke liefde werkelijk iets geheel anders iets. En dan het kruis van het werkelijk de fout in kunnen gaan, werkelijk gedragen zal mogen worden. Aangezien dit het lot van velen zal zijn geweest, zal men hier nimmer alleen in staan en zal men dus werkelijk nog veel meer moeite moeten gaan doen om vele verleidingen het hoofd te bieden. Men zal daarmee namelijk al heel gauw willen gaan verkondigen dat het de volwassen mens zal zijn aangedaan en dat al het andere onwaar zal zijn.

Zolang je aan het spelen en uitproberen bent, kan een kind nog heel vaak op het gezicht vallen en hoeft het zich niet aan regels te houden. Maar zodra men "volwassen" zal zijn geworden, zal men moeten gaan inzien dat het leven en de keuzes die men met de vrije wil zal hebben gemaakt, niet meer langer als een"onschuldig spel"  kunnen worden gezien en ook niet meer hetzelfde is als de ware kunst van het toneelspelen. De toneelspeler Louis Bouwmeester, bewees dat zijn ware gafe van het toneelspelen, niet alleen maar in woorden kon afspelen, maar ook in de ware wereld van de beweging en de klank. Louis Bouwmeester mocht dan ook blijven spelen in het Nederlands, terwijl de rest van de kast bijvoorbeeld Engels, Frans of Duitstalig kon zijn.

                                                                              ets "volwassen" met de suikerwatertechniek van Hans de Groot omstreeks 1984

                                              foto van Louis Bouwmeester met zijn jongste dochtertje Wiesje, die ik zelf nog eens maakte vanaf een van de allereeerste filmbeelden.

God heeft macht over de mensen en doet wat goed is.

Wanneer we als mens vertrouwen in Hem hebben en dus niet meer in de twijfel zullen zijn, kunnen we de diepere betekenis om ons heen zien en zien we van wat er werkelijk om je heen gebeurd.
Dit geeft je kracht om verder te leven, ongeacht je omstandigheden.

Dit alles maakte God dus duidelijk aan profeet HABAKUK

Dus gaan we niet onze eigen wetten maken en volgen we de wet van God en dat is de weg van vertrouwen.

Toen dacht ik na over mijn eigen leven.
Ik heb het wel eens over 3 rampen die ik in mijn leven al heb gehad.

1. Dat mijn oudste broer zichzelf van het leven deed beroven (1974)
2. Dat ik mijn moeder en jongste broertje door toedoen van een auto-ongeluk moest verliezen (1985)
3. Dat ik mijn vrouw + kinderen moest verliezen (2003)

Na de laatste ramp heb ik me uiteindelijk tot God gekeerd.

· Deed ik een cursus ( van de EO) WAAROM JEZUS?
· Nam ik contact op met de meest bijzondere predikant van Nederland. De beste predikant van Nederland wilde al heel snel geen predikant meer zijn en maakte toen voor kinderen de Bijbel iets meer toegankelijker. Een jaar geleden heb ik hem voor het eerst thuis op mogen zoeken en met hem gesproken. En ik had eigenlijk 1 vraag en dat was mijn vraag over de twijfel.
· Kreeg ik wekelijks gesprekken met iemand die deze predikant mij wilde toewijzen (Pieter Lootsma)
· Kwam ik in contact met mijn vriend en broeder Jozef van der Berg, een in die tijd een van de bekendste acteurs van Nederland die zich plotseling in het licht van God had willen treden. En verneem ik over zijn uitleg van de Bijbel en over wat hij nog onder acteren verstond.
· Bezocht ik een vrouw in Nederland die als boegbeeld stond voor het geloof in God en nam ik zelfs een interview van haar af over het onderwerp vertrouwen. (Majoor Bosshardt) Het antwoord dat zij mij gaf over het onderwerp VERTROUWEN, was eigenlijk eigenlijk wel een bijzonder antwoord en hebben misschien maar weinig mensen in Nederland nog kunnen zien. Nu bedenk ik me dat God mij enkele woorden heeft willen geven via Majoor Bosshardt.
· Kwam ik uiteindelijk terecht in de Filippijnen waar ik het gemeenteleven leerde kennen

Mens als kuddedier?

Is een mens dan hetzelfde als een dier? Of is er een verschil aan te duiden tussen mensen en dieren. Ik begin dan eerst een uitleg te geven over de betekenis van "groep" die ik in mijn woordenboek tegen kon komen.

Vandaag was ik aan de gang gegaan met het woord groep.
En als laatste boog ik me dan over de betekenis die mensen aan het woord groep willen toekennen.
Ik vond een onderverdeling van 2 totaal verschillende betekenissen waarvan ik er eentje nog nooit had gehoord. Maar misschien ben ik daarvoor te veel als stadsmens opgevoed natuurlijk, De betekenis waar ik dus zelf nog nooit van had gehoord was:

(2) GROEP = goot in rundveestal waarin mest en urine terecht komen.

De andere betekenis valt overigens ook uiteen in 5 verschillende betekenissen die ik wel kon herkennen en waarvan ik mij de verschillen kon voorstellen.

(1) GROEP =

1. Aantal bijeen behorende en op eigen wijze samenwerkende personen of dieren.
2. Mensen met een zelfde kenmerk (denk aan discriminatie)
3. Een aantal bijeen horende zaken
4. Aantal leerlingen die tegelijk dezelfde les volgt. Benaming van een klas bij de invoering van de basisschool in Nederland.
5. Verzameling van elementen

We kunnen dus zeggen dat bij de 1e betekenis mensen en dieren beiden in een groep kunnen leven, echter anders dan de betekenis die mij in de 2e betekenis werd gegeven.
Vanuit de mensen kan ik met zekerheid zeggen dat zij kracht putten uit groepen.
En toch bestaat er verschil in groepen mensen en groepen dieren, al zullen er vele mensen kunnen zijn die mij hierin zullen willen gaan tegen spreken.
Bij zowel dieren en mensen is er spraken van sociale en asociale groepen.
Kijken we bijvoorbeeld naar een groep orka’s, iets dat ik afgelopen week toevallig nog op het nieuws vernam, dan spreekt men over opportunistische wezens. Ook bij mensen in groepen kan men opportunistische wezens aantreffen, maar hier kunnen we dan zeker een aantekening bij gaan maken. Want zou een groep opportunistische mensen zich werkelijk nog iets van elkaar gaan aantrekken?
Ik vraag het me sterk af? Misschien kunnen we wel concluderen dat de mens veelal een meer intelligent “diersoort” zal heten te zijn. Ze zijn immers in staat om vaak te overwinnen en te overheersen over iedere andere diersoort? Toch wanneer ik naar de Bijbel kijk, zie ik de verhalen waarbij mensen ook gedomineerd leken te kunnen worden door bijvoorbeeld groepen dieren, zoals sprinkhanen, maar dan als onderdeel van een verhaal of les van God. Evenals de natuur over de mens kan gaan heersen. Als een orkaan of lawine kunnen mensen dan bedolven worden. Vorig jaar was dit nog het geval bij een Nederlandse Prins. Maar toch horen we dan gelijk ook dat de prins onverstandig  was geweest om de regels naast zich neer te willen leggen. Zijn eigen verhaal was blijkbaar niet spannend genoeg. Ook zien we dat er een verwoestende hel uitbrak in Japan, toevallig een land dat vaak niet zo heel veel met God van doen heeft. Ik hoor toevallig dat de in Tokio wonende Masara Emoto na die ramp toch is gaan bidden tot God en hierbij andere mensen hier toe oproept, althans zo vernam ik volgens zijn tweets op Twitter. Witter is een der moderne sociale media tools die we tegenwoordig kunnen bedienen en raadplegen. Ook de paus uit Rome of de president van de VS zijn overgegaan tot het twitteren  en behoren daarmee dus bij tot de groep van twitteraars met vaak hun tweets en retweets.
Maar nog e en over dokter Emoto. Hoe denken we ook als mens in staat te kunnen zijn zonder God? Zonder God te kunnen overleven en ons leven vaak in eigen handen te kunnen gaan nemen. Zijn ons niet de beelden van werkelijk verwoeste steden gegeven, steden waarin de werkelijke liefde nog heel erg ver te zoeken was? En moeten we dan niet bang gaan worden in ons eigen land wanneer we sommige mensen in de wereld horen roepen dat Nederland al bijna op een soort van Gomoro lijkt?
Maar weet dan de communicatie tussen God en Abraham en over de onderhandeling van Abraham tegenover God en zijn strijd voor goede en onschuldige mensen waaronder immers ook zijn eigen familie toe behoorde? En God luisterde naar Abraham.
Dank je voor je getuigenis en je toch zeer dappere strijd Abraham! Je bent mij zeker een waardvol en diensbaar voorbeeld gebleken. Niet voor niets wordt Abraham dan ook vaak als de eerste echte aartsvader der mensen genoemd. We zagen dat Abraham dan dat Abraham die als biologische vader, vader Tetrarch kende, zich als de meeste kinderen zich tegen zijn vader ging verzetten en niet meer kon geloven in de beeldjes die zijn vader aanbad. Nee Abraham  wilde een andere stem gaan volgen en dat was dus de stem van een veel belangrijkere vader. Dat was de stem van God. Hij keerde zich daarmee dus af tegen de traditie van zijn vader Thearach en volgde het spoor van een stem die in hem had geklonken en tot hem had gesproken en dat was God. Een daad die hem dus laat worden als een der meest waardevolle aartsvaders die de Bijbel noemt. Nee, ik was niet altijd een voorstander van Abraham toen ik zijn verhalen las, maar uiteindelijk zag ik  zijn overwinning en dan houd ik van Abraham als onze aartsvader, als een zeer intelligent mens-dier dat zich uiteindelijk zal onderscheiden van alle dieren. De mens is dan dus weer een heel uitzonderlijk “mensdier” gebleken dat door zijn geestelijke Vader ook zeker niet als dier is bedoeld. De mens was immers het schepsel Gods, die na zijn zoektocht de werkelijke wil der liefde zal kunnen dienen.

Geloofsverhalen

Waarom ik geloof in God en niet in jou

Mensen denken vaak heel erg wijs en intelligent te zijn

Ze voelen zich al heel erg gauw boven een gemiddelde uitsteken

Ze zeggen dan dat ze uitzonderlijk zijn, zeer hoog begaafd

En zonder meer heel erg uniek

Nou is dat laatste toevallig bij iedereen het geval

Maar die eerste twee kunnen veelal verwijzen naar hoogmoed en arrogantie

Vaak gaan mensen namelijk uit van iets dat ze kunnen begrijpen.

Waarom zouden ze daar niet van uit kunnen gaan zal je kunnen bedenken?

En dan zeg  ik zelfs dat vrijwel niets met logica te beredeneren is.

Die hele logica is namelijk een bedenksel uit de filosofie

Een woord dat we misschien graag in de mond nemen.

Maar waar we in de diepere zin van ons bestaan werkelijk niets mee kunnen.

Kijk je naar een optelsom van 1+1=2, dan wil je dat misschien zonder meer als waarheid aannemen.

Maar bedenk je dan maar eens dat die 2 keer een “1” daadwerkelijk ergens voor zal staan.

Dan wil je misschien beweren dat die 2 keer een ”1” voor precies hetzelfde staan.

Hoe vreemd is het  dan om tot de conclussie te komenh dat ik werkelijk niets van  die denkbeeldige “1” kan bedenken?

Precies, zodra ze in de ruimte zullen staan zullen de twee eentjes zeker op elkaar kunnen lijken

Maar nooit geheel hetzelfde kunnen zijn.

Zodra de twee eentjes namelijk daadwerkelijk  in een ruimte verkeren,

dan zullen lichtval, weerklank of weerschijnsel van elkaar verschillen.

En daarmee dus een unieke plek in het universum gaan innemen.

Dat geloof  in God met rekenvaardigheid te verklaren zal zijn is dus grote onzin.

Dat je het geloof in God zult willen gaan bestrijden is dus volkomen waanzin

In de Bijbel staat dat mensen hier op aarde zijn gekomen om elkaar lief te hebben

Welke mens zal dit met welk recht kunnen of willen doen weerleggen?

Ligt in ieders doel niet dat werkelijke liefde er in zal moeten zitten?

En is dat niet iest hogers dan dat wij mensen kunnen bedenken?

Believe stories

Why I believe in God and not in you?
People often think very wise and intelligent. They feel very very soon protrude above the average
They say that they are exceptional, highly gifted
And certainly very unique
Well that last happen to anyone if
But those first two can often refer to pride and arrogance
Often people because of something they can understand.
Why would she not be able to assume you will have imagined?
And I say that even with almost nothing logic reasoning is.
The whole logic is in fact a figment of the philosophy
A word that we might like in the mouth.
But we in the deeper meaning of our existence really nothing can.
Do you look at the sum of 1 +1 = 2, then you perhaps simply as truth.
But remember you once again that 2 times a "1" will actually stand for something.
Then you might want to argue that 2 times a "1" for the exact same face.
How strange is it to the conclussion to komenh that I really have nothing of that imaginary "1" can think of?
Exactly, once they are in space will be the two bullets certainly can be similar
But never be quite the same.
Once the two bullets which is actually a space condition,
will light, and echoed back light differ.
And thus a unique place in the universe come to occupy.
That faith in God will be explained with numeracy is nonsense.
That your faith in God will want to fight is completely insane
The Bible says that people on earth have come to love one another
Which man will with what right can or want to do refute?
Situated in everyone's goal is not that true love there will have to sit?
And is not that stenosis higher than that we humans can think of?

Liefde is nodig , zonder liefde kunnen we niet.

waarom we liefde nodig hebben en er niet zonder kunnen

Abram Wanhoopt

Genesis 15:1-6  (uit het boek van Nico ter Linden – Het verhaal gaat… blz 64 hoofdstuk 15)

Het is nacht. Abram ligt in zijn tent. Hij kan de slaap niet vatten. Hem is een land beloofd en een zoon. Zou er nog wat van komen? Valt er nog iets te hopen? Want je wilt toch ergens wonen, en je wilt ook vruchtbaar zijn, iets maken, je ergens aan wijden. Zit dat er nog wel in? Is er nog heil te verwachten? Hij is bang van niet. Abram, de geroepene, is zijn roeping kwijt. De hoop is verdampt, de verwachting gedoofd. Het kan zomaar gebeuren. Het is donker om hem heen. Het is nacht.

De nacht van de ziel, wie weet daar niet van?

Zoals die priester in Amsterdam: "Ik weeet het niet , hoor, het zal wel met mijn geloof te maken hebben, maar het gaat niet goed met mij. Je moet weten, mijn geboorte was een vergissing. Ik had er eigenlijk niet moeten zijn. En zo denk ik er zelf langzamerhand ook over, dat het beter zou zijn als ik er niet meer was."

Geen grond onder de voeten. Zeelisch heimatlos. En wat zijn vruchtbaarheid betreft: "Wat ik maak, maak ik ook weer kapot.

Die priester heeft natuurlijk gelijk: Het heeft met zijn geloof te maken. Met roeping. Ben ik gewild, gewensd, bemind? Met die verdrietige levensgeschiedenis van hem kan hij het maar niet geloven. Af en toe, het zij in liefde gezegd, komt dat ongeloof hem ook wel goed uit, omdat het zijn luiheid sanctioneert en hem de pijn van verandering bespaart. "En ik preek het ook, ik verkondig het aan het kerkvolk en aan mijzelf: "Maakt u dan niet bezorgd," roep ik naar beneden en: "Het is volbracht." En het is natuurlijk ook waar, wat ik preek, wis en waarachter, wat zullen we nou hebben, het is echt waar. Maar..."

Maar ik zou zo graag voelen dat het waar is. Want nu ben je waarschijnlijk meer aan het bezweren dan dat je uit eigen ervaring put",  "Ja",zei hij. "Wat je zegt."

Zo heeft iedereen zijn eigen verhaal. Het verhaal van de ziel. Veel gelovigen kunnen erover meepraten. Om te beginnen de vader van de gelovigen. Hij ligt in zijn tent. Het is nacht. Hij ziet het niet meer.

Zo vergaat het alle aartsvaders. Zieners zijn het, maar soms zien ze niets meer. Isaak zal blind zijn. Jacob worstelt in het duister om de zegen.  "Vrees niet Abram, ik ben je een schild, je loon zal zeer groot zijn" - maar wat heeft Abram daar aan? Waar is het allemaal goed voor als hij zonder zoon moet leven en sterven?

"Ach Heer, vervul liever uw belofte! Als u mij die geeft, geeft u mij alles, geeft u mij die niet, dan geeft u mij niets. Dan ga ik kinderloos heen. Dan zal al mijn bezit voor Eliezer zijn, die man uit Damascus."

Eliezer, Abrahams majordomus. Abram is zo verbitterd. Wat heeft hij nog te verwachten? Nog even en hij zal kinderloos sterven. Als het zo doorgaat, wordtstraks niet Jeruzalem maar Damascus de hoofdstad van een volk. Eliezer is weliswaar sinds jaar en dag zijn trouwe en toegewijde dienaar, maar hij is en blijft een vreemdeling, en Abram wentelt al zijn wrok en woede af op zijn onschuldige hoofd.

Het is nacht. Abram kan niet slapen. Te droevig en te kwaad. En zo onzegbaar alleen. Naast hem ligt Sarai. Ook wakker, weet hij. Ook alleen. En zij kunnen elkaar niet troosten.

Abram staat op. Opstandig. Loopt naar buiten. Of heeft God hem uit zijn tent gelokt, zoals daarnet Abram God uit zijn tent zat te lokken, met zijn vermetele vragen? Wil God Abram zo hebben, zo uitdagend, zo weerbaar, niet berustend, maar vechtend om de zegen?

Abram staat op en loopt naar buiten. Bladstil is het. Hij ziet omhoog, naar de sterren. Ontelbare onstervelijke sterren boven zijn stervelijk hoofd.*  Wie zou de sterren hebben bedach en gemaakt? Wat zit er achter? Wat een wondere wereld toch, die de onze zo majesteitelijk overkoepelt en stralend verlicht.

Abram zit niet naar de Grote en de Kleine Beer te kijken. Abram kijkt met andere ogen. Hij geeft de sterren geen namen, de sterren vertellen hem wat. Abram kijkt zoals je naar de vogelen des hemels kunt kijken of naar de lelien des velds, naar een rots of naar een braambos. Door zo te kijken neem je niet in bezit, maar word je in bezit genomen. Abram kijkt er naar met de ogen van het geloof. Waar haalt hij dat geloof ineens vandaan?

Ja, vraag niet hoe, maar die nacht is Abram een licht opgegaan.

De raadselen van zijn levenslot verdiepten zich tot mysterie.

De wanhoop die doorklonk in zijn vermetele klacht, week. Andermaal hoorde hij het roepen van zijn naam: "Abram, Abram, kijk omhaag. Aanschouw het werk van mijn vingers, de sterren die ik maakte en die ik hun plaats heb gewezen. Kun jij ze tellen? Ik beloof je: zo talrijk zal je nageslacht zijn. Niet Eliezer zal je erfgename zijn, Abram, je eigen zaad zal van je erven! Geloof me."

"Waar was je?" vroeg Sarai.

"Even naar buiten. Ik heb naar de sterren zitten kijken."

"Wat is daaraan te zien?"

"Alles, Sarai. Alles. Ze vertellen van God. We moeten niet bezorgd zijn.

God zal niet laten varen wat zijn hand begon. Dat geloof ik echt. Slaap wel, Sarai."

"Slaap wel, Abram."

Hij sloeg zijn arm om haar heen. Zo sliepen ze in. Getroost.

Boven de sterren glimlachte God.

Abram vertrouwde God en God rekende het hem tot gerechtigheid.

Genesis 15

Abram Despairs

GENESIS 15-1:6

It’s night. Abram is lying in his tent. He can’t get to sleep. He ‘s been promised a land and a son. Will anything come of that? Is there anything still to hope for? A man wants to live somewhere, he wants to be fruitful, to do something, to devote himself to something. Is that still possible? Can he still expect? He’s afraid he can’t.

Abram, the one who has been called, has lost his calling. His hope is dimmed, his expectations are dulled. That can suddenly happen. It’s dark around him. It’s night.

We all know about the dark night of the soul. Like this priest in Amsterdam: “I’m not sure. It may be to do with my faith, but things aren’t going well for me. I tell you, my birth was a mistake. I shouldn’t been here. I’m beginning to wonder whether it wouldn’t be better for me not to be here anymore.” No ground under his feet. Spiritually homeless. And as for his fruitfulness: “Whatever I do goes wrong.”                                                                                                                                                                         Of course this priest was right: it is to do with his faith, with his vocation. Am I wanted, desired, loved? With this sorry life-story he can’t believe that he is. Now and then, let it be said in love, that unbelief also works for him, because it sanctions his idleness and spares him the pain of change. But at the same time he does want to believe again. “And I also preach faith, I preach it to the church people and to myself. “Don’t worry,” I proclaim to the congregation below. “It is accomplished.”And of course what I preach is true, honestly, it ‘s  really true. But…”

“But you would so like to feel  that it ‘s true. Now you’re probably engaged in wishful thinking rather than drawing on your own experience,”

“Yes,” he says. “You ‘re right.”  So we all have our own stories. The story of the dark night of the soul.  

Many believers can talk about that, beginning with the father of believers. He ‘s lying in his tent. It ‘s night. He ‘s lost his vision.

That happens to all the patriarchs. They’re seers, but sometimes they no longer see. Isaac will go blind. Jacob wrestles in the dark for the blessing.

It’s always at night that things are worst. It’s all very well for God to assure him, “Fear not, Abram, I am your shield; your reward shall be very great,”

But what is Abram to make to that? What’s the use of it if he has to live and die without a land and without a son? “O Lord, please fulfil your promise. If you give me this, you give me everything; if you do not, you give me nothing. Then I shall die depart childless. Thenall my possessions will go to Eliezer, that man from Damascus.”

Eliezer, Abram’s major-domo. Abram is so bitter. What can he still expect? Soon he will die childless and all his possessions will go to this man from Damascus. If things go on like that, soon not Jerusalem but Damascus will be the capital of a people. Of course Eliezer has been his faithful and devoted servant for years, but he ‘s foreigner and always will be. Abram vents all his anger and wrath on Eliezer’s innocent head.

It’s night. Abram can’t sleep. He ‘s too sad and too cross. And so unspeakable alone. Sarai lies beside him. He knows that she’s awake too. And  alone. And they can’t comfort each other.

Abram stirs, gets up and goes outside. Or has God provoked him, just as not long ago Abram was provoking God with his audacious questions?

Does God want Abram to be like this, defiant, militant, not resigned but fighting for the blessing?

Abram gets up and goes outside. It’s very still. He looks up to the stars. Countless immortal stars above his mortal head.* Who could have devised and made this stars?

What lies beyond them? Who lies beyond them?

What a wonderful world which stretches over us so majestically and with such a shining light!

Abram isn’t looking at the Great Bear and the Little Bear. Abram looks with other eyes. He doesn’t give the stars names; the stars tell him something.

Abram looks as you might look at the birds of the air or the lilies of the field, at a rock or a bush. By looking in this way you don’t take possession of something. You yourself are possessed. Abram looks with the eyes of faith.  Where does he suddenly get his fait’s from?

Don’t ask how, but that night a light dawned in Abram.

The riddle of his destiny deepened into mystery. The despair which resounded in his audacious complaint disappeared. Once again he heard his name being called: “Abram, Abram, look up. Look at the work of my fingers, the stars which I made and which I put in place. Can you count them? I promise you, your descendants shall be as numerous. Eliezer will not be your heir.

Abram, your own seed shall inherit from you. Believe me.”

“Where were you? ,“ asked Sarai.

“I’ve just been outside. I was looking at the stars.”

“What is there to see in them?”

“Everything, Sarai, everything. They tell of God. We mustn’t be anxious.

God will not abandon what his hand has begun. I truly believe that.” Sleep well, Sarai.”

“Sleep well, Abram.”

He put his arm around her. And so they went to sleep. Comforted.

Above the stars God smiled. Abram trusted in God, and God reckoned it to him for righteousness.

Jona

30 december 2012

Soms denk ik terug aan de tijd waarop ik me nog niet tot God had willen keren. Ik denk dan bijvoorbeeld terug aan de tijd van de jaren 80 waarin ik op de kunstacademie zat.

Nou doen veel gelovigen en/of ongelovigen neerbuigend over wat je op een kunstacademie leert. En dat heeft  helaas vaak te maken van iets dat ze niet goed kunnen begrijpen met hun "logische" manier van denken.

Op een kunstacademie was voor mij ook een tijd waarin ik mij geestelijk ging verdiepen. Zo kan ik me herinneren dat we les kregen van een bekende Nederlandse radiomaker (Rick Zaal) en die had het zelfs over radiokunst.

Wat is dat nou weer voor een onzin zullen sommige mensen zich af willen vragen, maar radio en later ook televisie waren een heel sterk medium van communicatie. En er bestaan nog steeds miljarden mensen die vrijwel geen andere communicatie kennen. Radio en televisie in de vorm van communicatie, als communicatiemiddel heeft me altijd weten te boeien en bezig willen houden.

Wanneer mensen niet open staan voor kunst zullen ze al helemaal niet open kunnen staan voor radiokunst. Radio –en later televisie zijn echter wel de allergrootste communicatiemiddelen geworden van deze eeuw. Laten we ons alsjeblieft beseffen gaan dat dit medium bestaat en ons leven voor een groot deel zal bepalen of we dat nou willen of niet.

Eens leerde ik op aanraden van een docent op de kunstacademie een Amsterdams theater kennen dat mijn volste aandacht trof en ik heb de 2 directeuren van dat theater toen leren kennen en heb er zelfs nog een keer een project in willen dienen. De artistiek directeur ( er waren er namelijk 2) maakte nog eens een theatervoorstelling met de naam: Rembrandt, Hitler or me. Ik vond dat een geweldige voorstelling omdat het ging over het medium televisie. Een paar jaar geleden ben ik hierover nog eens op terug gekomen bij die directeur. Het theater was toen verdwenen en is toen meerdere collega’s aan grote universiteiten gaan geven. Hij wist dan ook als geen ander welke rol theater in onze samenleving had. Ik had hem toen toch even gevraagd over die zeer beladen titel van Rembrandt, Hitler or me. Hij antwoordde me toen dat zijn mening er enigszins veranderd was geworden. Hij antwoordde me toen dat het stuk voornamelijk over zijn privéfamilieomstandigheden ging. Wat dat toen dus precies is geweest weet ik niet. Ik weet alleen dat hij niet lang daarna is komen te overlijden. Er moet hem zeker iets dwars hebben gezeten en misschien was dat wel omdat hij God nooit had willen binnenlaten. De andere directeur heb ik nog eens willen benaderen, maar die wilde er blijkbaar ook niet meer over praten. Ik kreeg geen antwoord van hem. Maar misschien moet ik het nog een keertje proberen.

Omdat ik me altijd dingen af wilde vragen heb ik me in die tijd willen afvragen hoe het toch kwam dat Jehova getuigen vaak zeer onbeschoft mensen gingen benaderen. Nou weet ik gelukkig dat we dit binnen dit gemeenteleven gelukkig meestal niet doen, maar Jehova’s deden dat zeker heel vaak wel.

Zoals velen misschien wel zullen weten zien zij Jezus nog steeds niet als gelijke als de Heer en hebben ze een hele andere kijk dan veel Christenen.

Nou zou je misschien kunnen denken dat wij hier in het gemeenteleven gelukkig niets mee te maken hebben, maar dan heb je het toevallig goed mis. Want daar hebben we in Nederland wel ter degen mee te maken, al is het alleen al door het zeer foute voorbeeld waarin deze grote groep gelovigen ons voor zijn gegaan. Dit niet te willen zien is voor mij het zelfde als met oogkleppen voor lopen.

Nu wil ik dus niet jehova’s te zeer gaan discrimineren, want ik merk dat ik die neiging zelf al heel gauw had.

Eigenlijk al mijn hele leven door waren Jehova’s de meest besproken gelovigen van heel Nederland. Wanneer er ergens een onbeschoft gedrag werd getoond door gelovigen dan was dat heel vaak door de Jehova’s Wilt u in Nederland het geloof doorgeven of verspreiden dan is het volgens mij zeer hypocriet om te denken dat deze groep mensen niet bij de meeste Nederlanders enkele hogen huis vooroordeel hebben bezorgd voor het geloof in de ware God.

Misschien zij hier zelfs onder onze broeders en zusters wel mensen die vroeger tot de groep Jehova’s hebben behoord?

Maar wat is er dan zo fout aan die Jehova’s?

Nou, daar ben ik dus tijdens mijn opleiding aan de kunstacademie al achter gekomen.

Ik wilde toen namelijk een Jahova-getuige gaan interviewen en dat is mij toen gelukt. Ik heb toen iemand die aan het hoofd van deze beweging stond mogen spreken en ik heb het hele interview dus opgenomen. Het bleek zo treffend te zijn dat onze gastdocent mijn interview aanvankelijk mee had willen nemen om het uit te willen zenden voor de radio als zijnde “Radiokunst” Ik was dus in staat geweest om de Jehova getuige te laten spreken op een manier waarop er heel duidelijk naar voren kon komen waar Jehova’s feitelijk heel erg bang voor waren. En dat was dus voor de dood.

En daarmee kom ik dus terug op dag 1 van onze ochtendvoeding, van dag 1 van onze overtuiging, een getuigenis die heel goed ook mijn getuigenis waarop ik zelfs tot op mijn eigen zwakheden werd geworpen

Van de visser en zijn vrouw

Van de visser en zijn vrouw is een sprookje uit Kinder- und Hausmärchen (KHM19), opgetekend door de gebroeders Grimm. Het verhaal is ook bekend geworden door de versie van Van Nelle (Het tovervisje) uit de kinderboekenserie Piggelmee.

Een visser en zijn vrouw wonen in een po aan de zee. Op een dag vangt de visser een bot die vertelt een betoverde prins te zijn. De bot vraagt de visser hem weer vrij te laten in ruil voor een wens. De visser laat de vis vrij in het heldere water maar doet geen wens. Zijn vrouw vindt dat hij best een hutje had kunnen wensen en stuurt hem terug. Hij gaat naar de zee en roept de vis. Het water is groen en geel geworden. Als de vis komt, zegt de visser dat zijn vrouw een wens heeft. Zij wil in een huisje wonen in plaats van een po. De wens wordt vervuld en de visser komt terug in het huis dat compleet is ingericht.

Maar de vrouw is al snel niet meer tevreden. De vis kan ook wel een groot kasteel geven. De visser vraagt het de vis en ziet dat de zee inmiddels paars, donkerblauw, grijs en ondoorzichtig is geworden. De wens wordt vervuld. Op de plek van het kleine hutje staat een groot kasteel dat luxe is ingericht. Er is ook een grote binnenplaats, een tuin en een park. Er zijn vruchtbomen en veel dieren. De man is tevreden maar zijn vrouw moet het nog bezien.

De vrouw wil nu koningin worden en de hele dag worden bediend. Opnieuw gaat de man, met grote tegenzin, naar de zee en ziet dat deze zwartgrijs is geworden. Het water stinkt verschrikkelijk. Ook deze wens vervult de vis en als de man terugkomt is het kasteel nog groter en zijn er vele dienaren. Nu wil de vrouw keizerin worden en als de man dit gaat vragen aan de vis is de zee zwart en ondoorzichtig en rukwinden jagen de golven op. Als de man terugkomt zijn er baronnen, graven en hertogen als dienaar aanwezig. Zijn vrouw draagt een kroon en heeft een scepter en rijksappel in de hand.

Vervolgens eist de vrouw tot paus te worden gemaakt. De visser gaat naar zee en merkt dat het weer is verslechterd. Een zware storm teistert de kust. Hij roept de vis en vertelt wat zijn vrouw wil. Als hij terug naar huis gaat, ziet hij een grote kerk omringd door paleizen. Keizers en koningen liggen op hun knieën voor zijn vrouw en de man zegt dat zijn vrouw nu eindelijk tevreden moet zijn. Maar als de vrouw wakker wordt, wil ze God worden en de macht hebben om zon en maan te laten verschijnen. De man smeekt haar tevreden te zijn als paus maar wordt toch gedwongen opnieuw naar de zee te gaan. De vis zegt de man terug naar huis te gaan. Zijn vrouw zit opnieuw in de po en ze zijn weer net zo arm als in het begin.

Woorden van Jezus “Heb je vijand lief.”

(MATTHEUS 5:39) Maar ik zeg u: verzet u niet tegen wie u kwaad doet. Als iemand u een klap op de ene wang geeft, keer hem dan ook de andere wang toe.

Dat betekend niet dat je je vijand aardig moet vinden. Je vind hem natuurlijk helemaal niet aardig, daarom is hij je vijand. Maar je moet wel blijven zien dat die vijand van jou ook een kind van God is, en dus je broeder of je zuster. Kijk, houden van iemand die ook van jou houdt, dat is makkelijk genoeg, dat kan iedereen. Maar houden van iemand die je kunt missen als kiespijn en jou ook niet ziet zitten, dat is het moeilijkste wat er is. Je kunt God niet gelukkiger maken wanneer je het toch probeert en blijft proberen. Want alleen dan kan het kwade door het goede worden overwonnen.

De weg van verhalen die we zullen gaan.

We horen om ons heen vele verhalen en we zullen onszelf voor de keuze moeten stellen om ze te gaan volgen  en er in mee te gaan of niet. Bekend is echter dat de door Jezus aangewezen discipel Judas de duivel was, maar had Jezus hem dan voor niets uitgekozen (Joh 6:69) of diende ook Judas een belangrijk doel? Hier vernam ik een antwoord op in de inleiding die ik las in de Bijbel van het verhaal van Judas.  Judas waarschuwt de gelovigen dat zij kritisch moeten luisteren naar wat mensen te zeggen hebben en kritisch hun leefwijze moeten onderzoeken. En dus alleen goed keuren dat wat in Gods ogen goed is.

Judas Iskariot  (overleden circa 29-33) was volgens het Nieuwe Testament een van de door Jezus' uitgekozen  apostelen. Judas Iskariot was degene die Jezus heeft 'overgeleverd' (in de christelijke traditie: "verraden"^[1]) aan de Romeinse autoriteiten, waarna Jezus gekruisigd werd. Om deze reden wordt zijn naam vaak gebruikt in uitdrukkingen die verraad aanduiden zoals 'een judas' of 'judaskus'.

De verhalen van de negatieve kanten zullen we allemaal vaak willen horen en wanneer we ze horen gaat er vaak iets in ons hoofd te keer.

Zeker ernstige berichten en berichten die schokkend zullen zijn, zullen mensen in beweging zetten. Ze dagen uit tot reageren en soms tot heel snel ingrijpen. Wanneer er werkelijk gevaar zal dreigen zullen we ook snel moeten handelen. Want doen we dat niet dan kan het wel eens te laat zijn.

Denk maar aan een bericht van brand of het bericht van een vreselijk ongeluk. Mensen zullen dan allemaal bewogen kunnen worden. Soms telt dan iedere seconde om een grotere ramp te voorkomen. Een huis zal bijvoorbeeld helemaal kunnen afbranden, een noodweer zal met water overal kunnen binnendringen of een ernstig zieke mens zal veel op een geweten kunnen krijgen omdat de kluts volkomen is kwijt geraakt.

Reageren we echter met volledige passiviteit dan zal dit kunnen betekenen dat we met stomheid zijn geslagen en ons eigen lichaam niet meer kunnen besturen. We zullen dan de klap te boven moeten komen en ons er zelf eerst weer op de rails moeten krijgen.

Maar verhalen kunnen natuurlijk ook positieve berichten geven. Wanneer we teveel op het negatieve zullen zijn gefocust, zullen we dit verhaal niet meer kunnen of willen horen en dat is vaak jammer. Wanneer we te veel op het negatieve zullen zijn gericht, zullen we ons ongewild door het negatieve laten besturen en een positieve kant er mee ontkrachten.

We zullen nimmer kunnen of willen profeteren wanneer we niet willen zien of aannemen dat er een positieve kracht bestaat die ons allen werkelijk verder zal willen helpen. We zullen het in ons hoofd als onbeduidend willen gaan bekijken. Eigenlijk zijn we dan een beetje dood en zullen we de neiging krijgen om ons er ongewild er mee te gaan vereenzelvigen. We zullen onszelf als het slachtoffer maken en niet in staat kunnen zijn om positieve energie doorgang te geven en in onze geest te laten stromen.

Hans

Profeteren en Profiteren

We komen de woorden profeteren en profiteren tegen en hoewel zij enige overeenkomsten zullen hebben zullen zij ook verschillen kennen in een uitleg. Laat mij dit verder verklaren.

Profeteren betekend volgens en woordenboek

1. Het woord Gods of het evangelie verkondigen
2. Voorspellen / voorleggen

Terwijl bij de omschrijving van profiteren gevonden werd:

Voordeel, partij trekken van, van het onderwijs, veel opsteken, goed leren, vorderen

Het opvallende is dat men bij profeteren geen partij trekken staat en wel nuttig gebruik maken van. Zelfs het woord Gods ter hand nemen, het uitroepen en verkondigen zal ook een vorm van profiteren kunnen zijn. Maar wie was dan een werkelijke profeet en wie niet? Er zullen zich ongetwijfeld mensen als profeet hebben voortgedaan die dat niet waren.

1. profeteren
   profeteren werkw. de toekomst voorspellen uit naam van een godheid   Voorbeeld: `De ondergang van de wereld werd erin geprofeteerd. ` tweede betekenisomschrijving   Voorbeeld: `Zin met het profeteren in de tweede betekenis erin. ` enz. Bron:
2. profeteren
   Let op: Spelling (deels) uit 1864: [bedrijvend werkwoord] en ow. [gelijkvloeiend] (ik profeteerde, heb geprofeteerd), voorspellen, waarzeggen.
   *...TES, v. (-sen), vrouw die profeteert.
   *...TIE, v. (...ën), voorspelling.
   *...TISCH, [bijvoegelijk naamwoord] en [bijwoord] als een -,...
3. profeteren
   voorspellen, voorzeggen
4. profeteren
   1) Aankondigen 2) Orakelen 3) Prediken 4) Toekomst voorspellen 5) Voorspellen 6) Voorzeggen 7) Waarzeggen
5. profeteren
   Profeteren is het verkondigen of uitspreken van een boodschap van God door een werking van de Heilige Geest. In het Oude Testament alleen door profeten, maar in het Nieuwe Testament een mogelijkheid voor alle gelovigen die met de Geest vervuld zijn (conform de apostel Paulus). ...
   Gevonden op http://nl.wikipedia.org/wiki/Profeteren

Geen enkele invloed had ik

Keer op keer oordeelde ik en beoordeelde ik en ik zag dat ik als mens vele malen tekort schoot. Hoe dacht ik dan te kunnen oordelen over valsheid en oprechtheid zonder mijzelf toe te zullen spreken?
Nimmer mijn woorden doen er toe, tcoch Zijn uiteindelijke woorden fluisteren me toe.
Ik die slechts een hondje vol met woorden had mogen leren kennen  zou me nimmer boven een ander willen stellen. Ik zal als de Nederlandse roeier oceanen doorkruizen en merken dat ik dagenlang door een draaikolk zal zijn gegaan en geen centimeter vooruit was gegaan, toch enkel achteruit. Maar ik had door willen gaan omdat ik in Hem wilde zijn en tot Hem wilde komen.
Nee, het was de kracht van Hem die met me deed van wat Hij wilde en daar had ik geen enkele invloed op.

Ik luisterde op 11 januari 2013 naar een verslaggeving van Ralph Tuijn over zijn reis over een oceaan en was onder de indruk over zijn verslag en met name de draaikolken waar hij in terrecht kwam en de gedeeltes die hij vertelde te roeien zonder ook maar iets vooruit te kunnen komen en dus eerder achteruit ging. Deze collega in de zorg, iemand die dus herhaaldelijk dit soort tochten onderneemt heeft op mij een grote indruk nagelaten.
http://www.nusport.nl/roeien/2815035/nederlander-roeit-indische-oceaan.html
http://www.ralphtuijn.nl/

Nederlander roeit over Indische Oceaan

Uitgegeven:     20 mei 2012 22:43
Laatst gewijzigd:     20 mei 2012 22:43
AMSTERDAM - De veertigjarige Nederlandse roeier Ralph Tuijn begint in de nacht van zondag op maandag aan een soloroeitocht over 12.000 kilometer van Australië naar Afrika.
De roeier vertrekt vanuit Fremantle en hoopt 120 dagen later aan de andere kant van de Indische Oceaan op Madagaskar aan te komen. "Maar het kan zomaar een maandje langer duren", reageert hij nuchter tegenover NUsport.
"Begrijp me trouwens niet verkeerd. Dat zou alleen maar een bonus zijn. Ik vind het heerlijk in mijn eentje op de oceaan. In Nederland is overal zoveel drukte, al die regeltjes. Geef mij maar de oceaan, daar kan ik geestelijk ontspannen."
Noordzee
Het is niet voor het eerst dat Tuijn een oceaan over roeit. Eerder deed hij dat al in 2006 (Atlantische Oceaan) en in 2008 (Grote Oceaan). "Het mag dan ook duidelijk zijn waarom ik nu de Indische over wil: het is de enige oceaan die nog ontbreekt."
"Ik ben twintig jaar geleden begonnen met roeien. We staken toen met een groepje de Noordzee over. Iedereen kwam die boot uit met het gevoel: dit nooit meer. Terwijl ik juist meteen weer de boot in wilde."
Tuijn is dus alles behalve een beginneling. Inmiddels heeft hij al bijna vierhonderd dagen solo in een roeiboot op de oceanen gezeten. De 120 dagen die hij denkt nodig te hebben voor de Indische Oceaan schrikken hem dus niet af.
"Ik snap dat mensen dat misschien gek vinden. Het is zeker niet voor iedereen weggelegd. Sommige mensen kunnen geen moment zonder andere mensen om zich heen. En tja, ik zit nu eenmaal iets anders in elkaar."
Documentaire
Zijn leeftijd ziet hij daarbij niet als een belemmering. "Of dit op mijn veertigste nog wel kan? Ik kan echt nog wel een tijdje mee hoor. Vorig jaar ging er een zeventigjarige Japanner in een roeiboot de oceaan over. Ook een 67-jarige Rus heeft het een keer gedaan."
Na aankomst in Afrika begint voor Tuijn dan ook meteen de voorbereiding op zijn volgende trip. "In 2014. Dan willen we met drie Nederlandse teams van twee man elk een race over de Atlantische Oceaan houden. Kijken wie er wint."
De trip van Tuijn wordt gedocumenteerd door een cameraploeg van Discovery Channel die de documentaire in december willen uitzenden. De roeier is daarnaast te volgen via de website www.trifinanceoceanchallenge.com.

het verhaal van de 24 tronen

Categorieën: Wetenschap.

Dit stuk gaat over het grandioze visioen dat Johannes kreeg. Hij kreeg te zien hoe de hemel eruit zag. Wat moet het overweldigend geweest zijn om te ervaren. Om te begrijpen wat hij zag is het fijn om de betekenis van dingen te weten. Zo kom je tot de leuke ontdekking dat de hemel een verbintenis is van het oude en het nieuwe verbond.

In de Bijbel wordt er o.a. in Openbaring 4 gesproken over de hemel. De troon staat centraal en eromheen zijn mensen en wezens te zien. Het mooie is dat veel hiervan in het Oude Testament terug te vinden is als beeld hiervan. Nog mooier is dat er in de hemel en het heilige Jeruzalem de herstelde relatie van God en de mensheid wordt uitgebeeld. In deze studie leg ik de dingen uit die Johannes zag en welke verbanden ze hebben.

De troon
Ons idee van een troon is een mooie stoel die op een verhoging is geplaatst, eventueel met trapje, zoals in veel kastelen te zien is. In vers 6 wordt er echter gezegd dat er vier dieren in het midden en om de troon staan. Dat lijkt tegenstrijdig. Hoe kunnen de vier wezens tegelijkertijd in het midden van de troon en eromheen zijn?
Laten we een andere Bijbelpassage erbij pakken om meer te weten te komen over de troon van God. In Jesaja 6 wordt de troon van God op een andere manier omschreven. Js. 6:1:

In het jaar dat koning Uzzia stierf, zag ik de Heere zitten op een hoge en verheven troon, en de zomen van Zijn gewaad vulden de tempel.

De troon van God is hoog en verheven en God zit erop. De troon moet dus worden beschouwd als een verticale troon waarop gezeten wordt door God. Het is mogelijk dat de troon hoog is en de serafs op halve hoogte van de troon (in het midden), net boven God, rondom de troon staan die nog een stukje doorloopt boven ze. Het is ook mogelijk dat ze recht boven de troon, in het midden, in een cirkel staan. Als laatste mogelijkheid kan er een aantal wezens in het midden staan en een aantal om de troon.

Het uiterlijk van God
In Op 4:3 staat:

En Hij Die daar zat, zag eruit als de stenen jaspis en sardius. En er was een regenboog rondom de troon, die eruit zag als een smaragd.

Het is interessant dat de eerste twee stenen die Johannes noemt om het uiterlijk van God te beschrijven, dezelfde kleur kunnen hebben. Beide stenen kunnen is verschillende kleuren voorkomen, maar ze komen allebei veel voor in een vergelijkbare roodtint. Aangezien jaspis en sardius worden genoemd is een rode kleur zeer aannemelijk.
Is er een reden dat hij deze stenen noemt? Worden ze elders in de Bijbel ook gebruikt?

Jaspis wordt in Openbaring 21 maar liefst drie keer genoemd:

11 Zij had de heerlijkheid van God, en haar uitstraling was als een zeer kostbare edelsteen, als een kristalheldere steen jaspis.

18 En het bouwmateriaal van de muur was jaspis en de stad was zuiver goud, gelijk aan zuiver glas.

19 En de fundamenten van de muur van de stad waren met allerlei edelgesteente versierd. Het eerste fundament was jaspis, het tweede saffier, het derde chalcedon, het vierde smaragd,

Alle bovenstaande teksten gaan over het heilige Jeruzalem dat uit de hemel neerdaalt. De uitstraling, de muren en het eerste fundament van de stad zijn allemaal van jaspis. Het is wel merkwaardig dat jaspis en goud worden omschreven als kristalhelder en gelijk aan zuiver glas. Blijkbaar zullen materialen in het nieuwe Jeruzalem andere eigenschappen bezitten. Misschien is het wel hun volmaakte zuiverheid die op een totaal onbekende manier licht doorlaat en reflecteert.

In het oude testament komen we jaspis in Ex. 28:20 ook tegen. Er wordt beschreven dat elke steen één van de 12 zonen van Israël vertegenwoordigt, ofwel de 12 stammen. Welke steen precies welke stam vertegenwoordigt wordt niet genoemd. Ik vermoed dat Jaspis bij de stam Juda hoort, omdat Jezus Christus uit die stam komt (leeuw van Juda). Dat zou mooi passen bij het rode uiterlijk van God zoals dat is beschreven in Op. 4:3. Hij wordt immers beschreven als een geslacht lam in Op. 5:6.

De vier wezens
Wie of wat zijn eigenlijk de vier dieren waar Op. 4:6 het over heeft? Het antwoord is waarschijnlijk te vinden in Js. 6. In Op. 4:8 staat dat de dieren zes vleugels rondom hadden. In Js. 6:2 staat:

Serafs stonden boven Hem. Ieder had zes vleugels: met twee bedekte ieder zijn gezicht, met twee bedekte hij zijn voeten, en met twee vloog hij.

Ook wat ze riepen in Jesaja en Openbaring lijkt sterk op elkaar. In beide gevallen begint hun geroep met: “Heilig, heilig, heilig is de HEERE”. Het is dus zeer aannemelijk dat de vier dieren serafs zijn. Wat zij serafs precies? Seraf komt van het Hebreeuwse werkwoord saraph, dat ‘branden’ betekent en ze worden alleen in Jesaja genoemd. Wat ze doen is elkaar toeroepen en God verhogen.
Hoewel ze in Openbaring vertaald zijn als dieren, staat de grondtekst ook “levende wezens” toe. Het Griekse woord dat is gebruikt, is zōon. Dat kan zowel dier, beest als levend wezen betekenen.
Laten we wat eigenschappen opsommen van deze merkwaardige wezens:

• 6 vleugels rondom, van binnen vol ogen
• 2 vleugels bedekken voeten, 2 vleugels bedekken gezicht, 2 vleugels voor vliegen
• Vol ogen van voren en achteren
• Lijken op een leeuw, kalf, mensengezicht en vliegende arend

De laatste uiterlijke kenmerken waardoor ze verschillen van elkaar zijn elders in de Bijbel ook te vinden. Tijdens het prille bestaan van oude verbond, toen Israël voor de tijd van de eerste tempel nog een mobiele tabernakel had, legerden de twaalf stammen van Israël om de tabernakel heen. Aan alle vier de zijden van de tabernakel waren groepen van drie stammen gelegerd. De stammen hadden elk een vendel met de symbolen: leeuw, kalf/stier, mens en arend. We kunnen dus de parallellen vinden tussen de aardse en hemelse tabernakel. Ook is er een verwijzing naar het hemelse Jeruzalem waar iedere zijde van de stadsmuur drie poorten bevat, voor elke stam een poort.

De zeven vurige fakkels
Er was nog meer te zien bij de troon. Op. 4:5:

En uit de troon kwamen bliksemstralen, donderslagen en stemmen. En er stonden zeven vurige fakkels te branden vóór de troon. Dit zijn de zeven Geesten van God.

Zeven vurige fakkels doen erg denken aan de zevenarmige kandelaar die stond in het heilige van de tabernakel. Deze stond voor het voorhangsel samen met de tafel van de toonbroden en het reukofferaltaar. In Openbaring worden de zeven fakkels de zeven Geesten van God genoemd. Het getal 7 is natuurlijk gekozen om de betekenis ervan. In de Bijbel wordt het getal vaak genoemd als het om een voltooid of volmaakt aantal gaat. Zo rustte God op de zevende dag nadat hij alles had geschapen, veel feesten duurden zeven dagen, de boekrol in Op. 5 heeft zeven zegels, enz. Een week heeft nog steeds zeven dagen. De invloed van de Bijbel is in het dagelijks leven goed te merken.

De glazen zee
Op. 4:6a:

En vóór de troon was een glazen zee, als kristal.

Op. 15:2:

En ik zag iets als een glazen zee, met vuur gemengd. En de overwinnaars van het beest, van zijn beeld, van zijn merkteken en van het getal van zijn naam stonden bij de glazen zee, met de citers van God.

Het is duidelijk dat het echt op een zee lijkt. Het is in ieder geval iets waar niet op, maar bij gestaan werd. Het ene gedeelte beschrijft het als kristal, het andere als glas met vuur vermengd. Blijkbaar veranderd de zee bij bepaalde gebeurtenissen in de hemel. Wat is de betekenis van deze zee? Komen we hiervan ook een parallel tegen in het oude testament net als de zevenarmige kandelaar?
In de tabernakel stond in het voorhof een koperen wasbekken, ook wel de koperen zee genoemd (1 Kr. 18:8; 2 Kr. 4:2-6). Deze diende als reinigingsvat, zoals staat in Exodus 30:

20 Wanneer zij de tent van ontmoeting binnengaan, moeten zij (de priesters) zich met water wassen, opdat zij niet sterven. Of wanneer zij tot het altaar naderen om dienst te doen door een vuuroffer voor de HEERE in rook te laten opgaan,
21 moeten zij hun handen en voeten wassen, opdat zij niet sterven. Dit is een eeuwige verordening voor hen, voor Aäron en zijn nageslacht, al hun generaties door.

De koperen zee heeft dus alles te maken met heiliging, die voorkomt dat de priesters sterven. Symbolisch moeten ze hun handen en voeten wassen, wat reinheid in onze handel en wandel uitbeeldt. In het nieuwe verbond wordt een christen gedoopt in water. Door ons leven te verliezen voor Hem, zal het behouden worden (Lk. 9:24). Daarmee wordt het oude leven definitief achtergelaten, zoals Mozes en het volk, Egypte definitief achterlieten. Het is een teken van overwinning over de slavernij van de zonde die de dood voortbrengt, van heiliging. De overwinnaars in Op. 15 hebben hun leven en de wereld niet liefgehad, maar het afgelegd om de beloning van God te ontvangen in de hemel. In de hemel staan ze met citer bij de volmaakte zuivere zee om God te loven. Ze zingen twee liederen: een lied uit het oude en nieuwe verbond. Het lied van Mozes in Ex. 15 gaat over de ondergang van farao. De zee symboliseert ook de nederlaag van de vijand, die faalde om de overwinnaars afvallig te maken en te beroven van eeuwige redding. Het andere lied is het lied van het Lam. Hierin wordt God ook groot gemaakt en wordt er in de laatste zin de nadruk gelegd op oordelen die openbaar geworden zijn. Met dit lied wordt Gods oordeel uitgegoten over de aarde, over de mensen die het merkteken van het beest hebben en zijn beeld aanbidden.

Het is toepasselijk dat de glazen zee en de zeven vurige fakkels voor de troon staan. Door de Heilige Geest kunnen we de wereld overwinnen.

De 24 ouderlingen
Om de troon van God zitten 24 ouderlingen. Wie zijn dit? Laten we eens kijken naar de omschrijving van deze mensen in Op. 4:4:

En rondom de troon stonden vierentwintig tronen. En op de tronen zag ik de vierentwintig ouderlingen zitten, bekleed met witte kleren, en met gouden kronen op hun hoofd.

Vierentwintig ouderlingen met witte kleren en gouden kronen wordt er beschreven. Ouderling kan zijn: een ouder persoon of een persoon in aanzien met een gerechtelijke functie. In de kerk is het iemand die toezicht houdt op de geestelijke gezondheid van leden. De betekenis van witte kleren is zuiverheid en heiligheid. In het oude testament lezen we dat wit zijn, m.u.v. melaatsheid of een witgeverfd graf, reinheid betekent. Zie bijvoorbeeld Js. 1:18 en Dn. 12:10.
De gouden kroon is ook een sterk symbool, namelijk van Koninklijke autoriteit. In Op. 14:14 lezen we:

En ik zag, en ziet, een witte wolk, en op de wolk was Een gezeten, des mensen Zoon gelijk, hebbende op Zijn hoofd een gouden kroon; en in Zijn hand een scherpe sikkel.

De kroon is een teken van koningschap, de sikkel van oogsten. Ook een engel heeft een sikkel in Op. 14, maar daarmee worden na de goede oogst de tweede slechte oogst binnengehaald en die beland in de grote wijnpersbak van de toorn van God.

We weten dus dat de ouderlingen mensen zijn met aanzien. Dat wil zeggen, ze hebben autoriteit in de hemel. Hun kroon is een teken ervan. Het zij dus heiligen, want hun kleren zijn wit. We weten echter niet wie het zijn, ze worden niet bij naam genoemd.
Er zijn aanwijzingen die aangeven wie het zijn zodat we indirect toch meer te weten komen. In Op. 21 wordt er gesproken over het nieuwe Jeruzalem. We lezen dat de stad omgeven is door muren met 12 poorten die allemaal een stam van de Israëlieten als opschrift hebben. Daarnaast lezen we dat de fundamenten van de muren de namen van de 12 apostelen van het Lam dragen. Door het verbond dat God met Abraham, Isaak en Jakob sloot, werd Israel gezegend. Het oude verbond was echter niet volmaakt (Hb. 11:39,40) en de volmaaktheid moest nog komen. Toen het volmaakte was gekomen en iedereen verlossing kon krijgen door het offer van Jezus Christus, kon Israel werkelijk verzoend worden met God.
Het doel van God met Jeruzalem is om een getuigenis te zijn voor de wereld en toegang te bieden tot God (Ez. 5:5). In Op. 21:22 staat:

Ik zag geen tempel in haar, want de Heere, de almachtige God, is haar tempel, en het Lam.

Iedereen die rein is mag de stad binnentreden om God te aanbidden. Het moet een overweldigende ervaring zijn om overal in de stad Gods aanwezigheid te voelen.
De toegang van de stad wordt uitgebeeld met poorten van parel die toegang bieden. Heel de wereld is gezegend in Abraham en de 12 poorten zijn het symbool van de 12 stammen waardoor we toegang krijgen. Echter, Israel wees de Messias af en daardoor konden de heidenen toegang krijgen tot de genade van God. Maar God wil iedereen redden en door het geloof in Jezus Christus wordt Israël weer verzoend met God. De 12 apostelen van het Lam zijn de 12 vertegenwoordigers van het Lichaam van Christus die geloofsfundamenten zijn (van de muren). Het is een teken van het nieuwe verbond, dat de oude beloftes van God om te verlossen mogelijk maakt. De fundamenten van de muren is de genade die door het geloof in Christus wordt verkregen voor Israel en de heidenen die erop geënt zijn. Zonder fundament is een huis gedoemd om verloren te gaan, zoals Jezus verteld in Mt. 7:26,27.

Terug naar de ouderlingen. Door het beeld van het heilige Jeruzalem is aangetoond dat het oude en het nieuwe samenkomen in een volbracht verlossingsplan. Het nieuwe verbond hersteld de relatie van God met Israel, die in het oude verbond was verbroken. Daarbovenop biedt het falen van Israel de heidenen ook verzoening. Het oude en het nieuwe worden vertegenwoordigd met 12 stammen en 12 apostelen. Dat zijn 24 vertegenwoordigers die de geschiedenis van Gods verbond met de mensheid uitbeelden.

Jubal (persoon)

Jubal

Jubal (in het Hebreeuws Yuval יוּבָל), was volgens de Bijbel (Genesis 4:20-21) de zoon van Lamech en Adah, een broer van Jabal, die afstamde van Kaïn. Jubal is de vader geworden van allen die citer en fluit bespelen.^[1]

Jubal (= 'stroom') was een zoon van Lamech, een broeder van Jabal (= 'waterstroom') en een afstammeling van Kaïn. Hij was de uitvinder van de eerste muziekinstrumenten, in het bijzonder harp en fluit.  

Ge 4:19 Lamech nam voor zichzelf twee vrouwen; de naam van de ene was Ada, en de naam van de andere Zilla.
Ge 4:20 Ada baarde Jabal; die werd de vader van wie tenten by safesaver\\\0022 ""> bewonen en vee houden.
Ge 4:21 En de naam van zijn broer was Jubal. Deze werd de vader van allen die harp en fluit kunnen bespelen.

Wat lees ik nu weer in de krant: “Koningin Beatrix wordt op het eiland Terschelling by safesaver\\\0022 ""> feestelijk binnengehaald door muziekvereniging Jubal”. Huh? Ik zit toch redelijk dicht bij het vuur, maar dit optreden is me even ontgaan. Jubal op Terschelling en dan nog Beatrix binnenhalen ook? (Het zou beter zijn als Jubal Beatrix zou inhalen in plaats van binnenhalen, maar dat terzijde.) Ik snap er niets van. De Juballers zitten toch met hun kont in het brandende zand? Het antwoord komt snel.  Een korte Google-sessie leert mij dat de plaatselijke fanfare op Terschelling ook Jubal heet. Grappig, nog nooit van gehoord.  Een naamgenoot dus, even naar de site gesurft. Jubal Terschelling by safesaver\\\0022 ""> is niet zo’n grote club, zo’n dertig leden. Laatst nog hadden ze een spannend optreden op het eiland: een muzikale rondgang in een boerenkar: de eilanders waren wild-enthousiast. Het gastenboek telt van januari tot nu -om precies te zijn- drie reacties, ze zijn wel heel spontaan. En het enige nog geplande optreden, na het feestelijke onthaal van de koningin, is op 12 november in De Stoek in Hoorn. De gelegenheid: het honderd-jarig bestaan van de in rode uniformen gehulde muzikanten. Wat?! Jubal Terschelling by safesaver\\\0022 ""> bestaat dit jaar al honderd jaar, dus wij, Jubal Dordrecht en 94 jaar oud, waren niet eens de eerste Juballers in Nederland. Eingenlijk waren we gewoon na-apers en niet creatief genoeg om een eigen naam te verzinnen, foei meneer Scheurkogel! 08 August 2005 10:10

Jubal omschrijft zijn huidige missie als volgt: http://www.jubal.org/index.php/jubal-organisatie/missie

• Bij Jubal maak je deel uit van een Europees Top Corps met internationale allure en een professionele organisatie
• Bij Jubal voel je de sfeer van een familie. Je ervaart de sociale kernwaarden direct.
• Jubal zoekt de optimale balans tussen “plezier” en “prestatie”.    
• Jubal loopt altijd voorop. Het zoekt de grenzen en verlegt ze. Jubal is de trendsetter in de Europese (corps)muziek wereld. 
• Jubal werkt samen met jou aan de ontwikkeling van jouw muzikale en performance talenten. Jouw ontwikkeling is onze passie. 
• Jubal staat voor presteren op Europees topniveau. Het Jubal product wordt bereikt door een combinatie van teamwork, persoonlijke ontwikkeling en ontwikkeling van het groepsgevoel.

Genesis 4:20-24

King James Version (KJV)

²⁰ And Adah bare Jabal: he was the father of such as dwell in tents, and of such as have cattle.

²¹ And his brother's name was Jubal: he was the father of all such as handle the harp and organ.

²² And Zillah, she also bare Tubalcain, an instructer of every artificer in brass and iron: and the sister of Tubalcain was Naamah.

²³ And Lamech said unto his wives, Adah and Zillah, Hear my voice; ye wives of Lamech, hearken unto my speech: for I have slain a man to my wounding, and a young man to my hurt.

Other translation: 23 Lamech said to his wives: “Adah and Zillah, hear my voice; you wives of Lamech, listen to what I say: I have killed a man for wounding me, a young man for striking me.

²⁴ If Cain shall be avenged sevenfold, truly Lamech seventy and sevenfold.

Other translation: 24 If Cain’s revenge is sevenfold, then Lamech’s is seventy-sevenfold.”

Van Adam tot Noach en de enorme leeftijden die mensen toen nog  kenden

Genesis 5 - Van Adam tot Noach

Adams nakomelingen.

1 Toen God Adam schiep, de mens, maakte hij hem zo dat hij leek op God.

2 Mannelijk en vrouwelijk schiep hij de mensen. Hij zegende hen en noemde hen mens toen zij werden geschapen.

3 Toen Adam 130 jaar was, verwekte hij een zoon die op hem leek, die zijn evenbeeld was. Hij noemde hem Set.

4 Na de geboorte van Set duurde Adams leven nog 800 jaar. Hij verwekte zonen en dochters.

5 In totaal leefde hij 930 jaar. Daarna stierf hij.

6 Toen Set 105 jaar was, verwekte hij Enos.

7 Na de geboorte van Enos leefde Set nog 807 jaar. Hij verwekte zonen en dochters.

8 In totaal leefde hij 912 jaar. Daarna stierf hij.

9 Toen Enos 90 jaar was, verwekte hij Kenan.

10 Na de geboorte van Kenan leefde Enos nog 815 jaar. Hij verwekte zonen en dochters.

11 In totaal leefde hij 905 jaar. Daarna stierf hij.

12 Toen Kenan 70 jaar was, verwekte hij Mahalalel.

13 Na de geboorte van Mahalalel leefde Kenan nog 840 jaar. Hij verwekte zonen en dochters.

14 In totaal leefde hij 910 jaar. Daarna stierf hij.

15 Toen Mahalalel 65 jaar was, verwekte hij Jered.

16 Na de geboorte van Jered leefde Mahalalel nog 830 jaar. Hij verwekte zonen en dochters.

17 In totaal leefde hij 895 jaar. Daarna stierf hij.

18 Toen Jered 162 jaar was, verwekte hij Henoch.

19 Na de geboorte van Henoch leefde Jered nog 800 jaar. Hij verwekte zonen en dochters.

20 In totaal leefde hij 962 jaar. Daarna stierf hij.

21 Toen Henoch 65 jaar was, verwekte hij Metuselach.

22 Na de geboorte van Metuselach leefde Henoch nog 300 jaar, in nauwe verbondenheid met God. Hij verwekte zonen en dochters.

23 In totaal leefde hij 365 jaar.

24 Henoch leefde in nauwe verbondenheid met God; aan zijn leven kwam een einde doordat God hem wegnam.

25 Toen Metuselach 187 jaar was, verwekte hij Lamech.

26 Na de geboorte van Lamech leefde Metuselach nog 782 jaar. Hij verwekte zonen en dochters. 27 In totaal leefde hij 969 jaar. Daarna stierf hij.

28 Toen Lamech 182 jaar was, verwekte hij een zoon

29 die hij Noach noemde. ‘Deze zoon,’ zei hij, ‘zal ons troost geven voor het werken by safesaver\\\0022 ""> en zwoegen dat ons deel is omdat de HEER het akkerland heeft vervloekt.’

30 Na de geboorte van Noach leefde Lamech nog 595 jaar. Hij verwekte zonen en dochters.

31 In totaal leefde hij 777 jaar. Daarna stierf hij.

Voorbeelden van vaders - 31 januari 2014

Gisteren viel mijn oog op de tekst van het nageslacht van een zekere Kaïn. Kaïn was zeg maar de zoon van Adam en Eva en was degene die zijn eigen broer Abel volgens het verhaal heeft vermoord. Over dit verhaal bestaan natuurlijk al vele eeuwen heel veel gedachtes. En je hebt mensen die het geloven en mensen die het niet geloven. Toch blijft voor mij ten alle tijden overeind staan dat het een zeer bijzonder verhaal is, waar heel veel van af te leiden zal zijn. Kijk alleen maar eens naar de namen van de 2 kinderen. De naam Abel betekend eigenlijk NIETS of zeg maar een zuchtje wind dat zich verplaatst en de naam Kaïn betekend dus SCHEPSEL.  In de praktijk komt dit er voor mij op neer dat wanneer we kijken naar Abel, dat we een zeer bijzonder mens zien en eigenlijk een mens die veel grootser, sterker en krachtiger zal zijn dan welke priester, dominee of predikant dan ook en zelfs nog met dit verschil dat Abel nooit of te nimmer een idiote kwansel of apepakkie met belachelijke kledij nodig heeft gehad. Nee, hij begreep gewoon wat hem te doen stond en mag werkelijk gezien worden als een onberispelijk voorbeeld naar ieders hart en tevredenheid. Zoals Abel zouden we eigenlijk allemaal mogen zijn. En deze zoon had dus een broer die Kaïn  (schepsel) heette. Het vreemde zal misschien klinken dat de een met zijn hoofd en gedachte in het vlees zat en de ander met zijn hoofd in de geest. En dat hier dus Abel mee wordt bedoeld die als veehouder juist in de geest was en Kaïn als groente en fruitboer die in het vlees was,  zal je misschien ook kunnen verwonderen. 

Maar toch is het zo. 

Je moet dan alleen wel weten wat het betekend om met je hoofd in het vlees te zijn of wat het betekend om met je hoofd in de geest te zijn. 

En kijk dan maar eens naar wat een beeld feitelijk met je zal kunnen gaan doen. 

Een beeld dat je voor ogen hebt, hoort en ervaart. 

Een beeld dat werkelijk bij je binnen komt en waar niemand iets aan lijkt te kunnen veranderen. 

Dat beeld dat je naar buiten brengt om jezelf uit te drukken en het beeld dat iets kan doen laten bewegen van wat andere mensen blij kan maken of niet. Eigenlijk gaat het daar misschien allemaal wel om. 

Het beeld dat je zelf krijgt en dan weer naar buiten brengt. 

Hoe reageer ik en krijg ik door wanneer ik niet goed op een ander reageer?

Ik kon zelf dus tot de conclusie komen dat een beeld in het vlees er dan eigenlijk niet veel toe doet. 

Het is maar een plaatje dat je van een ander maakt en vaak helemaal niet klopt. 

Wanneer ik bijvoorbeeld iemand op me af zie stormen die me wil slaan terwijl hij me helemaal niet kent, denk ik al heel gauw dat hij het tegen mij zal hebben. Hij loopt immers recht op mij af? Maar krijg ik door dat hij eigenlijk heel erg bang is en maar een noodsprong wil doen om mij te overtuigen dat hij dat gevoel echt heeft, dan kijk ik met andere ogen naar die man of vrouw. 

Ik heb dit echt verschillende keren meegemaakt in de zorg waar ik gewerkt heb. Ja, ze kwamen dan soms echt met een stok in de handen op mij af om mij te willen slaan. En als ik ze zou tegenspreken of wanneer ze te ver heen zouden zijn en ik niet had geleerd om me goed te verweren, dan zouden ze me ook werkelijk kunnen slaan. Maar ik weet dat ze bang zullen zijn en dat hun daad zinloos zal zijn om echt een ander beeld te kunnen krijgen. En stel dat ze me dood zullen slaan, dan zullen ze iets hebben gedaan waar ze zeker spijt van krijgen. Het was immers hun probleem en niet het mijne. Het is dus eigenlijk het verhaal van de zelfverdediging of een diepe vergeldingsdrang van een pijnlichaam dat zich van de razende meester had kunnen maken. En wat zie ik dan echt en wat kan ik er aan doen? Geef ik iemand een keiharde dreun terug of ontwijk ik behendig en keer ik in het uiterste geval even gemakkelijk mijn andere wang toe omdat ik weet dat de wandaad hun echt meer geestelijk inzicht zal kunnen geven? Agressie is iets heel vreemds en onwerkelijks. Hoe kon bijvoorbeeld de ex van een voor mij goed bekende, een geweer helemaal leeg schieten in het hoofd van die vriendin die uiteraard kwam te overlijden? Misschien een beetje erg extreem, maar toch noem ik het. Die ex zag eigenlijk zijn eigen leven helemaal niet meer zitten en wist dat hij een levenslange gevangenis onder ogen moest zien bij die daad en toch was er iets zo ontspoort dat hij dit daadwerkelijk heeft gedaan. Het kon niet anders dan dat deze man een zeer grote angst en overgroot pijnlichaam heeft gehad dat hem volledig gek had kunnen maken. Mensen zijn in die toestand echt levensgevaarlijk en weten net zoals Kaïn tegenover zijn broer Abel niet wat ze ermee doen. We kunnen deze daden uiteraard nooit als liefdevol zien of als goed uitspreken. Er is hier dus een zeer duidelijk en extreem voorbeeld van goed en fout, of je nou wilt of niet. De moordenaar Kaïn was fout en het slachtoffer Abel zeker niet!!! Het zal overgrote dommigheid en onbeholpenheid uitstralen voor mij om dit om te willen gaan draaien. Al ken ik mensen, zelfs een hele vriendelijke collega uit de zorg, die dit uit onwetendheid en zonder het echt door te hebben gehad, dit heeft willen doen voor een groot publiek. Het verlangt zeker inzicht in je eigen onvermogen, iets dat deze collega helaas niet meer had en misschien was hij wel te veel geprezen door allemaal slapjanissen die hem per definitie allemaal in de hemel hadden willen prijzen. De massa die met je meelult is dus vaak de allergrootste verkrachter van iets dat werkelijke kunst zou mogen worden. Vaak komt dit ook voor bij ijdele kunstenaars die te veel willen gaan doorschieten in ijdelheid. Veel kunstenaars lijden hier echter aan en geven dus eerder negatieve dan positieve prikkels af en zijn er dan tevreden mee dat ze een reden hebben gevonden om hun allergrootste passie te gaan verlaten. Het geloof in een niet ware passie is natuurlijk het meest verderfelijke dat er in de kunst kan ontstaan. Niet veel later moest heb ik toen moeten vernemen dat er een ruzie tussen hem en de andere verhalenvertellers had plaats kunnen vinden. Mijn collega had zich terug willen trekken van zijn eigen vertelgroep en achteraf waardeer ik dat zeer in hem. Hij was een goede verteller, maar verdiende natuurlijk geen succes met zijn misvatting over Kaïn en Abel. En ik weet natuurlijk heel erg goed dat de situatie van Kaïn en Abel zeer lastig is om werkelijk te begrijpen.

En daarom wil ik je graag even meenemen naar het nageslacht van deze Kaïn, want dat las ik gisteren voor het eerst en vond ik heel erg bijzonder. Kaïn was dus de mens die een schepsel was, maar dus ook een zeer apart geval was. 

Kaïn had zich namelijk nooit beseft dat hij echt wel fout was geweest en werd het voorbeeld van een zeer groot PIJNLICHAAM dat zich rond verplaatsen kon. 

Met Kaïn is ook de haat en afgunst geboren en vele vluchtwegen die men zou kunnen inslaan om de werkelijke realiteit niet onder ogen te gaan zien. 

En het nageslacht van Kaïn is dus vreselijk trots en hebberig. Ze luisteren nooit echt goed naar een ander en slaan elkaar dus liever dood of laten elkaar in de hel branden. Ze bedenken de meest gruwelijke taferelen en maken zichzelf dan wijs dat dit allemaal zo hoort omdat zij het zo vinden. 

Zo had je dus verschillende nazaden van Kaïn, waar de Bijbel vaak alleen de naam van de man van wil noemen. Vrouwen waren in die wereld vrij onbelangrijk. En zo kreeg je dus uiteindelijk de ijdele LAMACH

En voor Lamach was 1 vrouw niet genoeg. Hij nam er 2. En die 2 vrouwen kregen dus eindelijk weer eens een naam in de Bijbel.

Het waren de vrouwen ADA en ZILLA en zij werden dus genoemd omdat zij speciale kinderen hadden voort gebracht van dezelfde vader Lamach: 

Ada gaf:

*JABAL Hij werd vader van allen wie tenten  bewonen en van wie vee houden.

*JUBAL Hij werd vader van allen die fluit en harp kunnen bespelen genoemd.

En ZILLA gaf: 

*TUBAL KAIN Hij werd vader van allen die koper + ijzer bewerken.

En ook nog een dochter met de naam Naäma, maar die wordt verder dus niet meer genoemd. Blijkbaar niet belangrijk geweest in dit verhaal.

En uiteindelijk sprak Lamach tot zijn 2 vrouwen woorden die hij als grote wijsheid wilde opvatten, met opnieuw een verwijzing naar zijn voorvader KAIN die hij nog steeds wilde vergoeilijken.

De zeer foute tekst die hij dus uitspreekt tot zijn 2 dochters en vermeld staat in het boek Genesis 4:23-24 hoeven niet veel uitleg en geven een goed voorbeeld van een foute denkkronkel.

Het verhaal van Abraham en Lot

Bij het verhaal van Abraham zijn er blijkbaar verschillende opvatiingen mogelijk.

Ik las er een die me goed beviel en later een die me wat belerend over kon komen.

De eerste was dus van een Nederlandse predikant.

Hij omschreef de verhouding tussen Abraham en zijn neem Lot als volgt:

Abraham was welvarend geworden. Hij was vertrokken uit het land van belofte omdat er grote honger was. Maar toen keerde Abraham er in het verhaal weer naar terug. Maar dan als rijk man, rijk aan vee, zilver en goud. Zo komt Abraham dus weer eens terug in het land Kanaän en zijn eerste doel is dan om te gaan kijken naar de altaren die hij daar al vele jaren eerder had gebeouwd. Die altaren waren in het Noorden en in het midden van het land. Hij gaat er dan naar toe om te gaan bidden. (Hij gaat er dus op dat moment voor de 2e keer naar toe en doet dat om er te gaan bidden.)

Abraham trok dus op deze manier eens weg van de plaats Haran en zij neef Lot ging met hem mee.

Abraham vertrekt dan dus weer opnieuw vanuit het land Egypte en zijn neef Lot volgde hem.

Lot was de zoon van zijn overleden broer en was eigenelijk een beetje tegenpool van Abraham.

Abraham doet van wat hem gevraagd werd door God, maar Lot wil dan opeens niet meer doen zoals God tot Abraham had gesproken.

Lot is dus duidelijk niet meer de man die zich door God gedreven voelde zoals zijn oom had doorgekregen van de Heer.

Lot bezat dus niet meer hetzelfde visioen als zijn oom Abraham.

Lot volgt Abraham als slechts zijn schaduw denkt hij.

De verteller van dit verhaal zet dus wel vaker 2 verschillende mensen tegenover elkaar en doet dat natuurlijk niet voor niets.

We zagen dat dus al eerder bij Kain en Abel of diens ouders Adam en Eva.

Dan kan je dus kijken naar Kanaan en Egypte als 2 werkelijke tegenpolen. Er ontstaat dan plotseling een hele grote tegenstelling.

En zo worden Abraham en Lot dus dan ook tegenover elkaar gezet.

Abraham als degene die werkelijk geroepen is en de ware Israeliet, tegenover Lot als de Heiden en iemand die iemand die  de gemiddelde goj kan verbeelden.

Oom Abraham als de werkelijke geroepene door God en neef Lot beeldt dan uit hoe een Heidene denkt. Lot is eigenlijk als een gemiddelde goi.

heiden  = een ongoddienstig mens. 

goj = in het Hebreeuws de betekenis van  'volk', maar wordt vooral gebruikt als term voor niet-joden. (Het meervoud van goj is gojim)

Kanaän (Ka·na·än) = (Bijbel)streek waar het tegenwoordige Israël ligt; het beloofde land

Egypte = land in Afrika, het is een Arabisch land op de grens van Afrika en Azië. (hoofdstad: Kaïro.) 1.001.449 km2, en daarmee is Egypte ca. 24 keer groter dan Nederland. Een grootmacht in het oude Nabije Oosten en vaak de politieke tegenspeler van de Assyriërs en de Babyloniërs.

Egypte ligt aan de zuidkant van de Middellandse Zee. Egypte ligt op 2 continenten, Afrika en Azië. In het oosten van Egypte ligt de Sinaï, dat behoort tot het Aziatische continent. De Sinaï is door middel van het Suezkanaal verbonden met de rest van het land. Het Suezkanaal is tevens de scheiding tussen de 2 continenten. Libië, Soedan en Israël zijn de buurlanden van Egypte. In het oosten van Egypte ligt de Rode Zee. Egypte bestaat voor 94% uit woestijn: de Westelijke of Libische Woestijn, de Oostelijke Woestijn en de Sinaï. Het belangrijkste (bewoonde) deel wordt gevormd door de oevers en de delta van de rivier de Nijl. Grote delen van het land behoren tot de Saharawoestijn en zijn dunbevolkt. In het westen liggen een aantal oases. Het Nijldal is met 850 km de langste oase ter wereld. De geïsoleerde ligging van Egypte, omringd door zeeën en woestijnen, leverde een unieke beschaving op. Een van de oudste ter wereld. Egypte is tevens het land wat 2500 jaar overheerst werd. Perzen, Grieken, Romeinen, Arabieren, Turken en Britten hebben Egypte bestuurd. In de Arabische wereld is Egypte vooral bekend onder de naam Misr, dit is een verkorting van de officiële naam. De naam Egypte is ontstaan in het oude Griekenland. Deze gingen in de loop der tijd de naam van een belangrijk heiligdom in Memphis, genaamd 'Hwt-ka-Ptah' hanteren voor het gehele gebied. Hwt-ka-Ptah betekent 'Huis van de Geest van Ptah' en werd in het Grieks vertaald in 'Aeguptos', de naam die ze daar nog steeds hanteren.

Ptah = Egyptisch Ptah was de god van Memphis, de oude hoofdstad in het noorden van Egypte waar de Farao`s werden gekroond. Aanvankelijk gold hij als god van de handarbeiders en de kunstenaars: op kunstige wijze boetseerde hij het universum. Zo evolueerde hij tot scheppingsgod.

Oom Abraham trok weg uit Haran en neef Lot ging met hem mee.

Oom Abraham trok weg uit Egypte en neef Lot ging met hem mee.

en dan kwam dus de vraag of dit dus wel goed samen ging?

Het antwoord is dan: NEE

Ze hadden beiden veel bezit.

De herders van Abraham kregen onenigheid met de herders van Lot en  dat ging dus over de schaarste van de waterbronnen. Dit was het bekende conflict van die dagen en eigenlijk nog steeds het conflict van alledag. Conflict om de bronnen. Het begint dan altijd met kinderachtigheden, bijvoorbeeld het uittrekken van de tentpinnen van elkaars tenten. Dit was toen dus al een waar volksvermaak, iets dat we misschien nog wel kennen van de camping. Maar dit werd van kwaad tot erger en het liep uiteindelijk behoorlijk uit de hand.

Oom Abraham neemt daarom neef Lot even appart en spreekt tot zijn neef. Abraham wil bloedvergieten voorkomen tussen zijn volk en het volk van Lot. En daarom spreek oom Abraham dus met neef Lot. WIJ ZIJN TOCH MANNENBROERS? stelt Abraham.

En Abraham geeft de keuze aan zijn neef Lot.

Maar Lot kiest niet voor links of naar rechts (beiden zijn het beloofde land), maar voor rechtdoor naar het vruchtbare land van de Jordaan en dat zag er uit als een lieflijk en vruchtbaar land (en Sodom en Gomorra waren dus nog niet verwoest op dat moment.) Het leek een waar lustoort als het Hof van Eden voor Lot. Het doet hiermee een beetje denken aan het verhaal waarin Jezus door Satan op de proef wordt gesteld. " Jij mag het hebben en het is allemaal voor jou!"  voor slechts 1 knieval!

En daarop zien we dat Lot verkiest voor Sodom, het aanlokkelijke vruchtbare land van de Jordaan.

Lot slaat dus de weg van de grote verleiding in en geeft hiermee dus een extreem en duidelijk voorbeeld, want we weten inmiddels allemaal wat er met die streek zou gaan gebeuren.

Haran =

Haran (ook wel Harran) of Charan, is een naam die in de Bijbel in het boek Genesis voorkomt, en wordt gebruikt als plaatsnaam en als naam voor een van de broers van Abraham. Abrahams broer Nahor woonde hier. Eliëzer, Abrahams knecht ging hierheen voor een vrouw voor Izak.

De plaats Haran lag in het noorden van Mesopotamië Paddan-Aram.

Abraham woonde hier enige tijd nadat hij uit Ur was vertrokken om naar Kanaän te gaan.

ha·ram (bijvoeglijk naamwoord, bijwoord) = verboden volgens de islamitische (voedsel) voorschriften (tegenstelling: halal)

Als iets niet voldoet aan de Islamitische eisen