Wil ik nog verder met hem of haar? Of kan hij of zij nu echt voorgoed doodvallen van mij?

Sommige mensen roepen uit: Ik zal er geen enkele traan om hoeven te laten wanneer hij morgen of liever straks nog dood voor me neer zal vallen.

Dit is dus werkelijk 1 van de meest krachtige en meest sterke verwensingen waar de menselijke ziel toe in staat zal zijn.

 In alle onschuld heb ik deze gedachte bij mijn ex-vrouw nog letterlijk horen uitspreken. Ze vroeg haar letterlijk af hoe ze tot de stommiteit kon komen om heel even weer normaal met elkaar te  kunnen praten.

Nadat haar moeder mij dus had gedoodverfd, had zij zelf nog even getracht om iets anders te gaan denken, maar de penseelstreken van haar eigen moeder waren zo krachtig en zo vertrouwd dat zij haar onmogelijk tot een ware duivelin zou willen gaan zien. Mensen dit bestaat dus echt en het is echt geen bedenksel.

Duivels en duivelinnen bestaan en het kunnen gewoon de mensen om ons heen zijn.

Ik schrik er zelfs van dat ik hier iets benoem van waar de mens werkelijk toe in staat blijkt is.

Vergeet dus maar even die afbeeldingen van duivels die u misschien in uw hoofd had willen prenten. Het is van belang om even achter de bedreven kunstenaars te gaan kijken die ideeen vorm konden geven van wat ze voor ogen aan gevoel konden wergeven in vaak zeer fraaie creaturen. Kijk niet te veel naar de afbeeldingen die je misschien wel laten gruwelen.

En kijk alsjeblieft liever naar de realiteit van een zeer belangrijke boodschap die ik u te zeggen heb.

Pas wanneer we inzien dat praktisch ieder mens er in werkelijk er toe in staat zal zijn tot het doen van gruweldaden, herkennen wij misschien wel zondermeer dat deze dodelijke kracht eveneens in onszelf aanwezig zal kunnen zijn.

Het is werkelijk een zeer krachtige (penseel)streek die werkelijk moordaardig kan zijn.

En dit kan dus zeker tot op de dag van vandaag door de mens worden toegebracht!!!

Ja, het kan zelfs door mij worden toegebracht en het is dus als een werkelijke moordachtige gedachte om iemand te gaan verwensen  werkelijk nooit meer in zijn leven terug te keren. En daarom stel ik dus liever vanuit een diep gewortelde overtuiging dat ik mijn vijanden daadwerkelijk lief wil hebben en daarbij dus zeker niet hun moorddadig negeren te beantwoorden met mijn eigen negeren in vijandigheid of doodverfstreken.

Ik kan hier twee duidelijke voorbeelden van geven:

1)       ik leerde in mijn familie eens het vriendinnetje van mijn volle neef kennen. Ze vertelde mij dat zij door haar broer en door haar vader jarenlang seksueel misbruikt was geweest en dat zij al die tijd er zichzelf geen raad mee had gevoeld. Ze sprak met een raad voor de kinderbescherming en vernam dan keer op keer dat ze haar niet zo moest aantellen en werd dan netjes weer terug gestuurd. Het is nog steeds een ongelooflijk verhaal voor mij, maar zo werd het mij dus in werkelijkheid door het slachtoffer verteld. En het was een bekend verhaal in de familie geworden. Na vele jaren van psychologische begeleiding voerde ze op dat moment zelfs congressen in Nederland om de situatie van incest aan de orde te willen stellen. Ze kwam zelf uit Amsterdam en had een lotgenoot gevonden in Rotterdam en beiden voerden ze dus dezelfde actie. Geef het de aandacht en maak het openbaar, want door te openbaren dat het werkelijk bestond kreeg het een bestaansrecht en konden mensen zien dat het werkelijk waar was. Ik kende haar dus persoonlijk en ben toen tijdlang met haar omgegaan. Ze was een aantrekkelijke vrouw en had een begeerlijk lichaam. Maar ze hield niet meer van haar eigen lichaam. Het was dood en het voelde aardig koud aan. Ze heeft me willen helpen om een hartenkrant te gaan maken. Na mijn zeer bewogen scheiding had ik het plan willen vatten om een hartenkrant te gaan schrijven. De krant waar zij als corrector dienst had willen doen, want ze had gestudeerd aan de universiteit alwaar ze mijn neef tegen het lijf was gelopen en was in staat om correctiewerk uit te gaan voeren. Hoe het precies mogelijk was weet ik niet, maar het is werkelijk gebeurd dat zij niet alles voor mij kon bewerken. Die krant is uitgekomen, maar een artikel dat ik ooit had willen schrijven over de ouder wordende mens, heeft zij nooit kunnen bewerken en heb ik van haar terug gekregen en dat terwijl juist deze scriptie een volle bekoring van mijn eigen vader had kunnen verkrijgen. “Jongen, jij hebt echt een talent voor schrijven” had mijn eigen vader over dat stuk willen vertellen. En hij kon het weten, want het ging deels over mijn eigen oma die zijn eigen moeder is geweest. Ik had er in ieder geval iets mee kunnen verwoorden waar hij zelf grote herkenning in had kunnen zien. Maar voor het incest slachtoffer gold dat vreemd genoeg niet. Iets in mijn schrijfstijl kon zij blijkbaar niet verwoorden en ze heeft het mij terug moeten geven. Ze had me als wederdienst voor haar bijdrage aan mijn krant, gevraagd om haar te helpen met een website, iets dat ik zeker had willen doen. Maar het contact versluierde en de afstand groeide en het is er helaas niet meer zo van gekomen. Totdat ik haar opeens weer eens wilde benaderen en zelf degene was die weer contact met haar op wilde nemen. Ik kreeg toen echter een reactie die ik niet verwacht had. Een stortvloed van verwijten opdat ik egoïstisch was en dat ik alleen maar aan mijzelf dacht stortte zij over mij neer. Ik probeerde mij te verweren, maar het mocht niet helpen. Ze had mij hoogst persoonlijk gedoodverfd. Ik herinner me nog mijn zoveelste poging om weer in contact met haar te komen en waarop ze me op een keer een sms’je stuurde waarin ze een hele grote rij van NEE mij toonde, met de vraag wanneer ik eindelijk eens zal kunnen gaan begrijpen van wat voor haar NEE zou betekenen. Zelf ben ik helaas nooit gewoon om zo met mijn medemensen om te gaan. Maar vanaf dat moment wist ik dus dat er andere mensen bestonden die dat wel zo deden. Later kon er een soortgelijke breuk doen ontstaan met mijn neef en uiteindelijk ook een volle breuk met mijn tante die de jongste zus van mijn moeder was. Ik merkte van hun alledrie dat het doodverven van mensen werkelijk bestond.

2)       Als 2^e wil ik aanhalen een schoonzus die ik ooit heb gekend. Het was de zuster van mijn ex-vrouw en ik heb dus altijd goed met haar op kunnen schieten. Ze was een beetje hysterisch, maar dat maakte mij niet uit. Ik wist dat ze het allemaal goed bedoelde. Ze was eigenlijk een beetje het zwarte schaap van de familie, want ze deed namelijk niet mee van waar haar hele familie helemaal bezeten van was en dat was “theater” Nee, zij gaf vrij weinig om theater en volgens mij vond ze het allemaal maar wat aanstellerij. Ze was het zwarte schaap geworden door haar hysterische aanvallen. Wanneer ze namelijk boos werd, was er geen land met haar te bezeilen. Iedereen in haar omgeving was dan teveel en ze had het dan helemaal gehad met alles en iedereen. Dit waren dus werkelijk driftbuien die zomaar uit het niets voor mij leken te ontstaan. Opeens was daar een dergelijke uitbarsting en of je nou een heel eind er voor had moeten rijden om haar te gaan bezoeken, het maakte niet uit. Op dat moment kon je maar het beste maar gelijk weer gaan vertrekken, want ze had dan weer zo’n kwalijke bui. Haar ouders lieten me daarop weten dat ze die driftbuien altijd al had gehad en dat ze haar toen met haar hele hoofd wel onder de kraan moesten plaatsen om haar weer enigszins weer tot bedaren te brengen en af te laten koelen van haar zeer hete kookpunt. Het is achteraf wel grappig om je te bedenken dat deze vrouw uiteindelijk een man heeft kunnen treffen die door kan gaan als een genie voor zeer extreme lage temperaturen. Dat zal dus niet voor niets geweest zijn bedenk ik me dan dus. In ieder geval na mijn scheiding van haar zusje wilde ze mij in eerste instantie graag bijstaan. Maar het bleek toen dus dat ik van verhalen op de hoogte was geweest die zij toen nog helemaal niet kende en die ik van haar niet mocht vertellen omdat ze die verhalen niet kon begrijpen en ze als zelfbedacht wilde op gaan vatten. Ze weerspiegelde haar eigen grote inzinking als het grote voorbeeld voor mij. Zij had namelijk een echte burnout gehad en tijdlang aan de antidepressiva gegaan. Wanneer ik maar gewoon Ritalin ging slikken zou het ook goed kunnen komen met mij was haar volste overtuiging. Ik kon dit helaas niet met haar eens zijn en zoals het met het eerdere voorbeeld verging, verging het toen ook met deze schoonzus. Zij wilde niets meer met mij te maken hebben en ik kwam haar herhaaldelijk tegen om haar jongere zuseter een hart onder de riem te willen steken tegenover de enige echte schuldige die ik voor haar was geworden. Ik had dingen beweerd die zij niet had geweten en waar zij het dus ook niet met mij over wilde hebben.

        Zij wilde mij uiteindelijk doodververn zoals haar vader, haar moeder en haar zusje haar al voor waren gegaan.