Ooit schreef ik " alles is verhaal"  en dat is een kleine misvatting en een opening waar teveel verwarring door ontstaat. Beter is het om te vermelden dat ieder verhaal een oorsprong heeft en een vervolg. Natuurlijk kan alles vertellen, maar niet alles is geloofwaardig. Niet ieder verhaal is een goed voorbeeld. Toch wil ik mijn eigen dwaling hieronder even vermelden, want van fouten leren we. En ook al wil ik niet alles meer een benoemingswaardig verhaal laten zijn, toch bestonden die verhalen en namen ze me mee als "zogenaamde voorbeelden"  die ik heb willen noemen.

Iedereen en alles is verhaal -Everyone and everything is story

We zijn allemaal een verhaal.
We maken ook allemaal verhalen.
Het maakt niet uit of we luisteren of niet.
Het maakt niet uit of we nu creatief zijn of niet.
Het maakt zelfs niet uit of we nu praten, horen, zien of ruiken.
We maken allemaal een verhaal zoals wij ervaren.
En we zullen merken hoe anderen ons dan weer ervaren.

Dit hoeft dus nooit een beeld van de realiteit te zijn.
Het kan heel erg goed dat iemand niet weet welk verhaal hij verteld.
Of welk verhaal hij uiteindelijk zal zijn.

En dan moet je dus eigenlijk even op verhaal komen

Everyone and everything is story.

We all have a story.
We also make all stories.
It does not matter whether we listen or not.
It does not matter whether we are creative or not.
It does not even matter whether we talk, hear, see or smell.
We all make a story as we experienced.
And we will see how others experience us again.

Ofcourse it is not sure if this picture is reality.
It is possible that someone doesn´t know the story he told.
Or what story he will be.

And in that way you have to refind your story again

Een belangrijke stem van Nederland

Afgelopen week vernam ik over een man die een zeer belangrijke stem in Nederland leek te hebben. Het was een man die iedere dag een colum had in een groot landelijk dagblad en bekend stond als een schrijver die zeer gretig gelezen zou worden. Veel mensen zien blijkbaar een grote herkenning in deze man en zullen gerekend kunnen worden tot zijn fans. Toch ben ik het niet helemaal met zijn uitspraken eens en voel ik bijna de plicht om hem even terecht te wijzen. Niet zonder reden ben ik dan ook destijds bij een zogeheten fanclubspel gebeuren in Nederland afgehaakt. Het bleek een niet helemaal zuivere stem te zijn. Een stem die meer iets weg kon hebben van grootschreeuwers die vele mensen in hun wilden gaan geloven met misleidende teksten die feitelijk geen enkel hout konden snijden en meer een soort van laffe vertoning konden vertegenwoordigen. Zeg maar een grote egostrelerij.

Arnon Grumberg

Dat ik zeker te maken heb gekregen met de oprichters van deze zogeheten fanclubgroepen, mag dan ook genoemd worden als een vaststaand feit. Ik kwam ze tegen als weinig andersen zullen kunnen getuigen en heb hun werkelijke minpunten waar kunnen nemen. Maar om het hierbij niet over een ander iemand te hebben, wil ik u hierbij bij de naam noemen. Uw naam is dus Arnon Grunberg en ik zag u tijdens het programma van Buitenhof-tv. Ik hoorde meneer Grunberg letterlijk zeggen: Wanneer ik geweld zie, loop ik vlug weg. Ik kan dan in uw hoge aanzien niet anders dan te denken aan een bijbelse gelijkenis die te vinden is in Lucas 10:25-37, een passage waarin Jezus aangehaald werd met een zeer bijzondere gelijkenis van "De barmhartige Samaritaan" Er telt van wat iemand werkelijk doet en niet van wat hij lijkt te zijn.

Maar ik hoorde nog meer uitspraken die voor mij niet door de beugel konden. Arnon zegt: "Slachpartijen vragen om een herwaardering." Hoe kan je ooit zo'n uitspraak als Jood doen vraag ik me stellig af.

Ook spreekt Arnon zich uit over idealistme en vraagt zich daarbij af of idealistme effectief zal zijn.

Arnon gelooft niet in zogenaamde "verboden" en plakt er aan vast dat de mens het best gedijd bij een zo groot mogelijke vrijheid.

Ik vernam dat Arnon zijn ouders een zeer traumatische jeugd hebben gekend en gezien het feit dat kinderen de niet gestelde vragen van hun ouders vrijwel altijd mee zullen nemen, zal hij dit als Nederlands verslaggever ook zeker doen. Maar of we hier in Nederland er ook echt wijzer van zullen worden is natuurlijk mijn grote vraag.

De mens wil natuurlijk het liefs vermaakt worden met iets dat ze zullen herkennen, maar ik kan me niet ontrekken aan de gedachte dat de mens ook nog heel erg veel te leren zal hebben.

Het ongelukkige verhaal en slaan omdat het niet meer anders kan

Er zijn mensen die andere mensen werkelijk het bloed onder de nagels vandaan willen halen. Ze zijn niet meer te stoppen en dit komt omdat hun zelf te veel is aangedaan. Ze zullen dus door kunnen gaan totdat de ander voorgoed zonder stem of dood zal zijn gemaakt. Dit is dus een punt dat zeker tot ieders aandacht zal moeten worden gebracht. Want begrijpen we dit zeer negatieve gedrag dan zal veel leed voorkomen kunnen worden.

Het leed komt dus feitelijk doordat degene die tot de agressieve daad in staat zal zijn, zelf hen eigen leven niet genoeg meer waard zullen vinden of niet het vermogen kunnen vinden om een werkelijk liefdevol leven voldoende te kunnen waarderen.

Eigenlijk overleven zij hun eigen pijn door anderen te willen krenken of pijn te willen doen. Dit is omdat zij alleen op deze manier in hun eigen verhaal iets tegen zullen komen dat ze zullen herkennen en als teken van leven zullen kunnen blijven herkennen. Op deze manier kunnen zij zich er dus mee "vermaken"  al moet er bij vermeld worden dat dit zuiver leedvermaak zal zijn.

De drang naar sensatie laat hen het uitvoeren, maar de droom die het een "mooi verhaal" zal moeten laten zijn, werkt niet mee.

De droom zal altijd een nachtmerrie blijven die ze maar niet kwijt kunnen raken. Hun ziel werkt namelijk niet mee om gelukkig te kunnen zijn om in het enige echte goede en liefdevolle mee te kunnen gaan.

Hoe werkt dit bij mensen met een iets meer duidelijke handicap?

Vanuit de gehandicaptenzorg zien we dus ook regelmatig mensen die andere mensen iets aan willen doen omdat ze niet meer anders lijken te kunnen. Mensen die andere mensen dus willen aanvliegen.

Zij zijn dus allemaal eigenlijk heel erg bang om iets waar zij nog steeds heel veel pijn en angst door ervaren. Het maakt niet uit of dit nou in de eigen ervaring (hun eigen leven dus) of in het leven van diens werkelijke ouders  heeft plaats gevonden.

Het is dan van ouders van wie de eigen vraagstellingen en onvrede in het leven, eveneens overduidelijk aanwezig zullen zijn geweest en deze onvrede dus met het grootste gemak kunnen hebben doorgegeven. Soms zonder er ook maar een woord het er over te hebben.

Wanneer een kind bijvoorbeeld zeer ongewenst zou zijn geweest, dan zou dit kind zonder een zielsleven opgegroeid kunnen zijn en zal men voortdurend op zoek moeten gaan naar een liefdevolle ziel die hun handicap zou kunnen duiden, uit zou kunnen leggen en begrijpen om zo het ontbrekende van hun eigen verhaal, hun eigen stem, passend te kunnen maken. Ze moeten zich dus weer open leren te stellen om werkelijk bevrijdt te kunnen worden van "de duivel"  die in hen zal zitten en zich vervolgens tot werkelijke liefde weer opnieuw te kunnen openen.

The unfortunate story to hit without know any other possibility

There are people that really like to get the blood under fingernails of other people. They are unstoppable because in  own life there was too much done. They will be continue in action until the other is without voice or in death. This point is certainly for everyone's attention. Because if we understand this very negative behavior will much suffering could be prevented.

The suffering is so because in fact the person liable for the aggressive act will be, their own lives are not worth enough will it or not the ability to find a truly loving life enough to appreciate.

Actually they survive their own pain by others wanting to offend or hurt to want to do. This is because only in this way in their own story, something will come when they will recognize as a sign of life will continue to recognize. In this way, they do so with "enjoyment" all should be mentioned that this will be pure schadenfreude.

The urge to thrill let perform them, but the dream that it will be a "good story", does not cooperate.

The dream will always remain a nightmare that they do not go missing. Their soul will not work for them to be happy in the only real good and loving experience to go.

How does this work with people with a disability little more clear?

From the disabled people we see regularly that other people want to attack someone else because they know no other way.. We see people want to attack other people.

They're all really very afraid of doing something that they are still a lot of pain and anxiety experienced by. It does not matter whether this mean in our own experience (their own lives so) or in the life of his real parents took place.

It is for parents whose own issues and dissatisfaction in life, also clearly present will have been and this discontent so with ease may have passed. Sometimes without even a word speaking about.

When a child instance would be highly undesirable been, then this child without a soul raised can and will be constantly looking to go to a loving soul that disability could indicate, from could explain and understand so the lack of their own story, their own voice, fit to make. They must learn to open again to be really  able to be freed from "the devil" in them will sit and then to true love again to open.

Mijn persoonlijke nieuws: WE WILLEN TE VEEL! 

Hoe moeilijk en hoe gemakkelijk

We willen vaak te veel

Ja, heel veel te veel

En waarom eigenlijk?

Omdat we gedreven zijn om veel te willen?

Of omdat we niet weten waarom we minder zouden willen?

Waarom luisteren we zo weinig naar de werkelijk duidelijke signalen die tot ons zullen spreken?

Waarom doen we alles juist toch

… en dan precies op onze eigen manier?

Hoewel een betere oplossing vaak voor de hand liggend zal zijn?

Zal het zijn om onszelf te straffen?

Of om onszelf niet een te gemakkelijke weg te laten gaan?

Want we willen blijkbaar zo graag leren van onze eigen pijn.

…en daarbij blind te zijn voor de werkelijke pijn van een ander.

We denken maar telkens: we moeten het zelf toch zeker begrijpen waarom we telkens weer opnieuw de zelfde fouten kunnen maken?

Wanneer je dit niet van me wilt aannemen vind ik jammer.

Maar ik denk dat we daarmee allemaal houden van een klein beetje pijn.

Een prikkel die we zelf kunnen overwinnen, waarna we kunnen zeggen:

Nou dat hebben we maar goed overwonnen.

Heb je je wel eens willen bedenken hoe saai je leven zal zijn zonder die ene pijnprikkel die je zelf moet zien te overwinnen?

Ik kan natuurlijk gaan zeggen dat ik het niet leuk vind om jou zo te zien lijden

Het stoort me zelfs dat ik je zoveel pijn zie hebben

“Waarom luister je dan niet?” Vraag ik me keer op keer af.

Maar je denkt dan waarschijnlijk: “De beste scheepslui staan aan wal!” en dan heb je nog gelijk ook.

Het spijt me dus. En het was maar ijdele hoop om echt iets in jou te laten veranderen.

Maar ik zie je ziel die zich zo alleen voelt en die ik ook niet genoeg te geven zal hebben.

Ach, vond ik dan maar iets waar ik je echt mee kon helpen,

Dan voelde ik in ieder geval zelf iets minder mijn eigen pijn.

Maar ik wilde je toch zeker niet helpen vanuit mijn eigen pijn gedacht?

…. Of wel soms?

Ik moet het bij mijn eigen ziel maar te raden gaan

Ging het nou om de pijn van de ander of de pijn van mezelf

Ja, het doet me zeker pijn om iemand te zien lijden

Ten minste, zolang de beelden nog levend tot me zullen spreken

En ik het verschil tussen recht en onrecht zal kunnen zien

Ik kon het slechts in Amos* herlezen

Hoe nietig en weinig mijn vinden over jou er werkelijk toe zal doen.

*In Amos werd geschreven over werkelijk recht en onrechtvaardigheid, openlijke corruptie, hebzucht en afgodendienst. Over zeer wrede misdaden, zoals het met een zwaard open snijden van zwangere vrouwen. Over mensen die het werkelijke recht de rug toe keerden, iets dat hun harten deed verharden, gelijk aan dat wat hun ouders ook al hadden gedaan. Het gaat over werkelijke rechtvaardigheid als eis, verteld door de schapenfokker (herder/ fruitplukker)  Amos uit het dorpje Tekoa.  Er werd gesproken over het straffen met ijzeren staven en laffe daden om mensen te verkopen als slaven. Over vrouwen die hun mannen aanmoedigen tot het beroven van de armen en het vertrappen van de hulpbehoevenden. Steden die door een heel groot verderf verwoest moesten worden en over een niet te doven vlam die er toen had gebrand. Het willen ontdoen van de armen die zelfs hun laatste kruimels moesten  prijsgeven door hoge belastingen, boetes en buitensporig hoge rentes. Zogenaamde offers werden geweigerd, omdat de muziek, hoe mooi en zuiver ook leek te worden vertolkt, niet echt zuiver was en een werkelijke aanblik niet waard was. Een grote walging van trotse en valse glorie.

My personal news: WE WANT TO MUCH!  (translate in English)

How hard and how easy
We often want too much
Yes, many many
And why?
Because we are driven to much to want?
Or because we don't  know why we would want less?
Why do we listen to so few really clear signals that will speak to us?
And we mostly like to do the oppisite?
Exactly ... we like to do it in our own way.
Although often a better solution would be obvious?
Will it be to punish ourselves?
Or to ourselves not too easy to go away?
Apparently so because we want to learn from our own pain.
And ... while blind to the real pain of another.
But whenever we think, we have the self surely understand why we always make the same mistakes again?
If you do not want me to take a pity.
But I think we all so love a little pain.
A stimulus that we ourselves can overcome, then we can say:
Now that we have a good overcome.
Did you ever want to think how boring life would be without that one pain sensation that you yourself have to overcome?

I can  say of course that I don't like to see you as suffering
It bothers me that even I can see so much pain you have
"Why you don't listen?" I ask every time.
But you think probably: "The best sailors are ashore!" And you're right.
So sorry . And it was just wishful thinking  to change to something in you.
But I see your soul that feels so alone and even that I can't give enough.
I doubt to found something Ithat could help it,
Then I felt  my own pain more less.
But I did certainly not help thinking of my own pain?
.... Or does it?
I need it for my own soul to guess go
Was it well to the pain of others or the pain of myself
Yes, it certainly makes me hurt to see someone suffer
At least as long as the images are still alive and will speak with me
And I tell the difference between right and wrong will be able to see
I could only reread Amos *
How puny and little about you will do really matter.

* In Amos was written about real justice and injustice, overt corruption, greed, and idolatry. About very brutal crimes, such as with a sword cutting open pregnant women. About people who actually went right back on, something that did harden their hearts, similar to what their parents had done. It's about real justice as a requirement, told by the sheep breeder (shepherd / fruit picker) Amos from the village of Tekoa. There was talk of punishing with iron bars and cowardly deeds for people to sell as slaves. About women who encourage men to rob the poor and the trampling of the needy. Cities served by a very great destruction had to be destroyed and an unquenchable flame that then had burned. It would get rid of the poor that even their last crumbs had to give up due to high taxes, fines and excessively high interest rates. Called sacrifices were denied because the music, how beautiful and clean also seemed to be interpreted, not really clean and had a real sight was not worthy. A great disgust of pride and false glory.

Over naamgeving

Even voorstellen
Mijn naam is Hans de Groot. Of eigenlijk werd ik op 31 augustus 1957 naar mijn opa ANDRE genoemd, maar kreeg ik een paar weken later de roepnaam van Hans naar dezelfde roepnaam van mijn vader.
We hebben dus allemaal een naam gekregen om ons herkenbaar voor onze medemens te maken. Dat een naamgeving zeker van belang kan worden geacht, kan een werkcoach van het UWV zeker bevestigen. In een cursus netwerken gaf hij in zijn eerste bijeenkomst zijn zeer grote fascinatie voor naamgeving prijs. Iedere naamgeving heeft uiteindelijk een belangrijke betekenis en kan verbonden worden met tal van zaken waar we misschien nog nooit bij stil hebben gestaan. Zo gingen we dus in de eerste bijeenkomst een kort rondje naamgeving doen en ik was zeker overtuigd van de belangrijkheid van zijn persoonlijke onderzoek die hij zelf echter meer als hobby wilde zien.
Natuurlijk was hij daar om mensen te begeleiden naar betaalde banen. Hoger opgeleiden die vaak boven de 50 jaar waren en die dus al het een en ander hadden meegemaakt.
Tenslotte zou ik over naamgeving nog willen melden dat de meest recentelijke echte hele grote ramp vooraf ging aan een liefdeloos opgevoedde vrucht, die zeker geen voorbeeld van werkelijke liefde had kunnen zijn Daarbij ook nog eens per vergissing een verkeerde naamsverandering kon ondergaan. Maar tot een wreed en liefdeloos voorbeeld kon worden die vaak verantwoordelijk gesteld werd voor miljoenen moorden. Een naam die in het hoofd van de meesten nog steeds gegriefd zal staan als een van de meest vreselijke namen. Men zal zich zelfs niet willen beseffen dat juist die vreselijke naamgeving tot op de dag van vandaag op andere plaatsen van de wereld nog steeds wordt gebruikt en overgenomen. Al was de naam een menselijke verbastering van een wel mooie naam die feitelijk stond voor de naam "HERDER"

About naming

Introductions
My name is Hans de Groot. Or actually I was mentioned already in the name of my grandfather ANDRE on 31 August 1957. But few weeks later my parents were give me the callsign of Hans to the same call sign of my father.
So we have all been given a name recognizable to us for our fellows to make. That a certain naming of interest can be considered a work coach of the organisation UWV certainly confirm. In a networking course he gave in his first meeting are very great fascination for naming. Every name has a significant meaning and eventually can be connected to many things we may never have stood in silence. So we went so the first meeting a brief round of naming, and I was certainly convinced of the importance of his personal research that he wanted to see more as a hobby.
Of course he was there to guide people into paid jobs. Highly educated, often above 50 years and who were therefore already a thing had happened.
Finally, I would like to announce that  naming of the most recent real big disaster preceded a loveless been human body, certainly not an example of true love could have been doing also by mistake a wrong name change could undergo. But in a cruel and unloving example could be often held responsible for millions of murders. A name that in the minds of most still grieved will stand as one of the most terrible names. They will not even want to realize precisely those terrible names to this day in other parts of the world still used and adopted. Though the name is a corruption of a human or nice name actually stood for the name "SHEPHERD

Verhalen over blinde en/of uitpuilende ogen, al waren ze zo groot als schotels, molenstenen of de toren van Kopenhagen.

Verhalen over situaties waar grote winst te halen is, maar waar ook een groot bedrog om de hoek zal kijken.

Er zijn veel voorbeelden waarbij mensen telkens weer voor een grote verleiding komen te staan en uiteindelijk door "de slechterik" bedrogen willen worden.

"Vertrouw maar op mij!" zei dan bijvoorbeeld een heks of de een of andere verleider. Want dan zal het allemaal goed komen. En met uitpuilende ogen kon men er dan achter komen dat er niet helemaal de waarheid werd gesproken. Wie kent ze niet die bekende sprookjes van Hans Christian Andersen (de tondeldoos), Gebroeders Grim of over het Italiaanse sprookje van Pinokio niet? (Le avventure di Pinocchio van de Italiaanse schrijver Carlo Collodi, uit 1883.)

En zelfs uit de Bijbel kent men het verhaal van een schoonvader die door een schoondochter in de seksuele daad kon worden verleid. Natabene door zijn eigen schoondochter, een vrouw die erg graag zwanger wilde worden en die maar geen kind van zijn zonen kon krijgen. Door schoonheid en grote verleidingsskracht werd de schoonvader toen overmeesterd door zijn eigen lusten door zijn eigen schoondochter die voor prosituee had willen spelen. Helaas had de arme man toen nog niet eens geld of betaalmiddel bij zich, maar wilde "de prostituee" (zijn eigen gesluierde schoondochter dus), uiteraard voor haar welverdiende diensten betalen en gaf toen als onderpand even een paar kledingstukken totdat hij een geitenbokje voor haar had kunnen halen. Toen de niets vermoedende Juda echter terug kwam, was "zijn geliefde" natuurlijk al verdwenen. Tamar had immers het zaad al binnen van haar onbesuisde schoonvader? Haar spel was gelukt. Tamar baarde toen zelfs een tweeling van haar eigen schoonvader en dat waren dus de verre voorouders van uiteindelijk Jezus Christus zoals er in het in het verhaal is terug te vinden.

English: Stories about blind and / or bulging eyes, though they were as big as saucers, grindstones or the Tower of Copenhagen.

Stories about situations to be gained, but where a large deception around the corner will look.
There are many examples where people again and again for a great temptation to stand and finally by "bad" would be deceived.
"Trust me!" said, for example, a witch or some seducer. For then it will be all right. And with bulging eyes could then find out that there is not quite the truth was spoken. Who does not know them that well-known fairy tales of Hans Christian Andersen (the tinderbox), the brothers Grim or the fairytale Pinokio not? (Le Avventure di Pinocchio of the Italian author Carlo Collodi 1883.)
And even the Bible knows a story of a father in law that could  tempted by his own daughter in law by a sexual act. Natabene by his own daughter, a woman who very much wanted to be pregnant and that but no child of his sons could get. By beauty and great verleidingsskracht was the father when overpowered by his own desires by his own daughter to prostitute who wanted to play. Unfortunately, the poor man was not even money or payment in itself, but wanted "the prostitute" (his veiled daughter in law), obviously for its well deserved services pay and then gave as collateral just a few items of clothing until he was a kid for her was able to achieve. When the unsuspecting Judah, however, came back, "his beloved" course already disappeared. Tamar had in fact already inside the seed of her reckless father? Her game was successful. Tamar gave birth to twins when even her own father in law, and were thus the ancestors of Jesus Christ as it is ultimately in the story is found.

Carlo Collodi

Carlo Collodi

Collodi (pseudoniem van Carlo Lorenzini, Florence 24 november 1826 – Florence 26 oktober 1890) was een Italiaans journalist en schrijver. Hij ontleende zijn schrijversnaam aan het dorp Collodi, nabij Lucca, waar zijn moeder was geboren.

Hoewel hij verschillende werken op zijn naam heeft staan, is hij vooral bekend gebleven als schrijver van Pinokkio (Pinocchio).

Politiek bevlogen als hij was, stichtte hij in 1848 een satirisch blad (Il Lampione), dat in 1849 door de groothertog van Toscane werd verboden, maar in 1860 weer op de markt verscheen.

Lorenzini maakte in 1856 naam met Un romanzo in vapore. Da Firenze a Livorno. Guida storico-umoristica (1856) over de nieuwe spoorweg tussen beide plaatsen en hield zich ook volop bezig met verschillende politieke nieuwsbladen zoals Il Fanfulla. Tegelijkertijd had hij zitting in de censuurcommissie voor het theater. In deze periode schreef hij satirische en humoristische sketches en verhalenbundels, zoals Macchiette (1880), Occhi e nasi (1881) en Storie allegre (1887).

In 1875 vertaalde hij de sprookjes van Charles Perrault en begon hij kinderboeken te schrijven. Hij had daarbij een voorkeur voor deugnieten, waarmee hij sterk afweek van de gebruikelijke brave kinderlectuur uit die tijd. Kinderen waren gefascineerd door de wonderlijke avonturen, maar door de satirische en allegorische elementen in zijn werken spraken zij ook volwassenen aan.

In 1880 begon hij aan 'Storia di un burattino' ("Het verhaal van een marionet"), dat in wekelijkse afleveringen werd gepubliceerd in het kinderblad Il Giornale dei Bambini en dit werd het verhaal van Pinokkio.

Translated in English: Collodi (pseudonym of Carlo Lorenzini, Florence November 24, 1826 - Florence, 26 October 1890) was an Italian journalist and writer. He derived his pen name from the village of Collodi, near Lucca, where his mother was born.
Although he works in different his name, he remained best known as the author of Pinocchio (Pinocchio).
Politically inspired as he was, he founded in 1848, a satirical magazine (Il Lampione), in 1849 by the Grand Duke of Tuscany was banned, but in 1860 again appeared on the market.
Lorenzini made ​​in 1856 with the name Un romanzo in Vapore. Da Firenze a Livorno. Guida storico-umoristica (1856) on the new railway between the two places and was also busy with various political newspapers such as Il Fanfulla. At the same time he was a member of the censorship committee for the theater. During this period he wrote satirical and humorous sketches and short stories, such Macchiette (1880), Occhi e nasi (1881) and Storie allegre (1887).
In 1875 he translated the fairy tales of Charles Perrault, and he began to write children's books. He had a preference for rascals, whom he greatly differed from the usual good children's books from that era. Children were fascinated by the strange adventures, but the satirical and allegorical elements in his works they spoke also to adults.
In 1880 he started "Storia di un burattino" ("The story of a puppet"), which was published in weekly installments in the children's magazine Il Giornale dei Bambini and this became the story of Pinocchio.

Tamar uit Genesis 38

Schoonvader Juda (een broer van Jozef (de dromer),  daalde af naar Egypte en trouwde met een vrouw uit

Klaus Nomi