Het ontstaan van het verhaal / Kracht van positieve woorden

ontstaan

De hemel en de aarde zijn ooit eens ontstaan, ooit eens gemaakt, ooit eens vorm gegeven. Het was eerst nog een grote woesternij, een grote watermassa en daar ergens bovenuit zweefde eens een geest die het allemaal had kunnen bedenken en kunnen vormgeven. En die geest was als een soort van innerlijk licht van werkelijke liefde. En toen spreidde die geest zijn denkbeeldige armen uit en er was het besef van zijn. Een geestelijk oplichtend licht tegenover iets in een volledige duisternis. Vanaf die dag was er het verschil van een geestelijk licht en van een werkelijke duisternis,alsof er opeens iets was gemaakt, opeens zomaar iets stond dat men werkelijk LIEFDE zou kunnen gaan noemen. En zo ontstond er alsware een verschil tussen iets dat oplicht en iets dat weer wegvalt. Een licht dat een verschil maakt tussen de LIEFDE en de NIETSZEGGENDE DONKERTE.

Verder was er nog niets, alleen maar lucht. Toen bedacht de Geest der liefde een stroom van het liefdevolle water en wist het water te scheiden tussen opstijgende damp waarmee er wolken werden gevormd, zodat er het verschil ontstond tussen iets dat we thans kennen als een hemel en een aarde. En de stromende LIEFDE dat water werd genoemd werd toen ook gescheiden en vanuit een zee die was kwam er toen een land te voorschijn en konden we opeens gaan spreken van zee en land. Dat land pakte de geest door zijn denkbeeldige vingers en kon het doen laten vallen naar beneden en zo ontstaat dan het Goddelijk beeld van AARDE.

Moeder aarde was geboren vanuit een LIEFDEVOLLE GEEST die men toen GOD zou kunnen noemen. Toen gebeurde er een werkelijk heel groot wonder en een zaad der vermenigvuldiging ontstond. Het zaad dat werkelijk deed groeien werd toen werkelijk geboren en er kwamen prachtige liefdesvolle planten en bloemen uit te voorschijn en alsof het een spel was, kon de Geest der LIEFDE er geen genoeg van krijgen en zo ontstond waar wij mensen dus thans nog steeds de blijheid van verrukking der LIEFDE kunnen ervaren en kunnen voelen van de groei tot iets overweldigens mooi van pracht en schoonheid dat werkelijke LIEFDE voor kan staan.

De LIEFDE van deze zeer heilige geest die alles liet ontstaan en die alles kon doen laten samenstellen, alsof het een spel had kunnen zijn van een schepping van alles dat kon leven in werkelijke liefde. Maar wat kon het geheel doen verlichten? Wat kon het werkelijk zichbaar maken wanneer er nog steeds het verschil niet was gemaakt door de heilige Geest der LIEFDE. Nee, de HEILIGE GEEST had zijn LIEFDE al gemaakt, maar er was nog niet het verschil en daarom werd er andere lichten geschapen. Er ontstonden toen opeens grote lichten en kleine lichten en de HEILIGE GEEST noemde ze gemakshalve maar de ZON en de MAAN met STERREN en dat werd toen dus het verschil tussen dag en nacht zoals we dat nu dus dagelijks willen ervaren. Er werd daar dus ook een TIJD mee geboren, een TIJD van dag en van nacht, de TIJD van een week, de TIJD van een maand, de TIJD van een jaar of de TIJD van een eeuw of DE TIJD van milenia's. DE TIJD maakte toen het verschil van het LIEFDESVOLLE LEVEN, of leven dat kon geschieden en daarmee kon worden gemaakt.

De sterke wil wilde het leven zien en heeft het een plaats willen geven.Het leven liet Hij onstaan door zijn wil en toen wilden er miljarden dieren in zee en in de lucht in Zijn creatie ontstaan en allen deden dus ontstaan door zijn wil van degene die het had willen bedenken en door zijn hoofd deed doen verplaatsen. Er was eenverschijning van een levende natuur der ontelbare dieren en planten. Er was leven. Het werkte samen. Het was in evenwicht en iedereen kon komen en gaan door het zaad dat er ontsproot.

Als het ware voedsel van een moeder aarde ter land, ter zee in in de lucht. De pracht had geen weerga en vulde Hem met verrukking en Hij slaakte een vreugdeskreet uit van verrukking. Het verscheen in het licht en de meest perfecte pracht en weelde dezen verstommen en verbazen. Hij overtof alle dromen en maakte er de gedachte van het zo te vinden, want zonder het te vinden zou het nimmer kunnen bestaan of kunnen zijn. Hij prees deze gedachte en voelde zich voldaan. En toen liet Hij voortbewegen. Hij liet leven. Hij liet kruipen, rollen duikelen, kortom verplaatsen en er ontstond de pracht der beweging van zacht naaar wild. Van zacht en lievelijk naar woest en onherroepelijk. Er was er de beweging van gaan en komen. Het verplaatsen der aarde en zee in een deining van komen en gaan, eb en vloed.

En toen, ja toen wilde Hij er in leven en wilde Hij er in verkeren en er in zijn met heel Zijn wezen en heel Zijn genot. Hij wilde mensen als zijn evenbeeld, de creatie die er had kunnen doen ontstaan. En toen was Hij degene die een cloon van zichzelf wilde doen laten ontstaan. Van het bewegend schepsel dat zich MENS kon noemen, de creatie met het Ware Doel en die geen vragen meer behoeftid zal hoeven te zijn. Maar de vragen moesten wel gesteld kunnen worden en de fouten moesten kunnen worden begaan, want anders zou Hij ze niet hoeven te leren om te groeien en de REDEN tot hen te willen laten ontstaan. En zo ontstond er dus de aarde, de lucht, de sterren, de planeten en de tekenen van LEVEN en alles dat leven zal mogen heten.

Het ontstaan van het verhaal

Een zekere Jan Schenkman was een creatieve onderwijzer uit Amsterdam, hij zorgde niet allen voor het wat vreemde en i9n die tijd komische verhaaltje van Sinterklaas met zwarte pieten in een volbeladen stoomboot met cadeautjes uit Spanje kwam, maar was ook voor Nederland van belang voor de vertaling van de verhalen van Moeder de Gasn, waaronder o.a. Assepoester.

Joost van den Vondel was in zijn tijd echt een rebel en een groot begrip voor Nederland. hij was een man die dus 91 of 92 jaar is geworden (zijn in je 92e levensjaar werd vroeger ook wel zo genoemd)

Bredero was een vrouwenliefhebben en droeg veel sonettes op aan verschillende mooie vrouwen

Veel dagboeken die vroeger werden bijgehouden zagen er werkelijk schitterend uit en veelal met de hand geillustreerd.

Paarden waren in de tijd waarop er nog geen auto´s bestonden van een groot belang en vertelden een ander verhaal dan dat ze nu zullen doen

Een kleine onderzoeksvraag:

Wanneer ging men er toe over om veel waarde te hechten aan het geschreven of het te lezen woord. Soms dacht ik dat dit moet zijn geweest van voor onze jaartelling, maar volgens mij was dit eigenlijk veel en veel later. Eeuwen leefden de mens dus zonder het woord, maar wel met het verhaal dat men wilde geloven.

Ik kom totdeze vraag omdat er op dit moment een zeer grote hoeveelheid verhalen bestaat en eigenlijk komen er steeds weer nieuwe verhalen bij.

Toch zijn er nog steeds veel mensen die maar een paar verhalen hoeven te hebben en mensen die zelfs helemaal geen behoefte aan letters en/of woorden hebben.

Waar komt die gretigheid om zoveel mogelijke boeken te gaan lezen toch vandaan? Is het soms omdat men dan kan gaan denken dat men meer zal kunnen gaan weten? Wanneer men overloopt van verhalen zal de keuze alleen maar moeilijker en soms ook onzinniger worden.

Keer op keer zal men weer in een nieuw verhaal willen gaan duiken

en zich dan weer opnieuw willen verplaatsen in een situatie,

maar op een gegeven moment raakt men toch helemaal vol van al die verhalen?

Zouden we ook genoeg kunnen hebben aan slechts 1 zaligmakend verhaal?

Overspoeld met verhalen

Het vreemde dat ik nu zie ontstaan is dat mensen werkelijk overspoeld kunnen worden met verhalen. Maar wanneer men te veel woorden wil gebruiken en te veel omwegen wil gaan bewandelen dan kan het zijn dat je een ander niet meer zal boeien en zelfs slaapverwekkend of verveeld laat worden.

Heel weinig mensen kunnen eigenlijk in alle opzichten goed en boeiend schrijven. Tegenwoordig haakt men al heel snel af bij iets dat niet in trend meer zal zijn, kijk alleen maar eens naar een CV. Er zijn vaak veel teveel woorden gekomen en wil men ze allemaal bewaren dan moet daar wel een hele goede reden voor zijn.

Eigenlijk leeft een verhaal pas wanneer het beleefd zal gaan worden

en gezien het feit er zoveel mensen als verhalen zullen zijn, zullen we toch echt moeten kiezen van wat we werkelijk willen horen.

Echt een goede schrijver worden, dat kan je natuurlijk leren, maar is lang niet zo gemakkelijk als het lijkt.

Men moet de aandacht kunnen bereiken en kunnen weten vast te houden en wanneer dat niet mogelijk is dan houd het spoor helemaal op. Er waren mensen die andere mensen heel erg konden boeien, maar die uiteindelijk geen uitweg meer wisten te vinden om hun verhaal echt nog langer geloofwaardig te laten zijn.

Genoeg hebben aan slechts 1 verhaal

Sommige mensen beperken zich doelbewust maar tot 1 verhaal en geloven daar heilig in. Niemand zal dat verhaal dan ook moeten gaan aanvallen, want dat is net zo erg als heilschennis.

Ze denken dan dat hun verhaal het enige echte is en dat hun verhaal er als enige toe zal doen. Dat zijn vaak mensen met een obsessief gedrag. Mensen die daarmee ook doelbewust niet meer naar andere mensen willen gaan luisteren. Zodra ze verhalen horen die ze niet begrijpen, willen ze helaas vaak niet aangeven dat ze het niet zullen begrijpen, maar willen ze hun eigen gelijk laten horen en het dan gaan verkopen als het enig zaligmakende.

Zo zullen zij de ander gaan negeeren.

Vechten met woorden uit de Bijbel

Er bestaan ook dogmatische personen die alles willen neersabelen met woorden die ze uit de Bijbel halen. Ze horen of luisteren daarbij niet van wat de ander werkelijk zal zeggen, maar zullen het heel kort samen willen vatten in iets dat ze toevallig zullen begrijpen in de Bijbel. Het vervelende is dan alleen vaak wel dat deze mensen zich gesteund willen gaan voelen in een verbond met andere mensen die hun gelijk zal willen geven. Maar die slechts hun gelijk zal willen geven omdat zij zich als vrienden zien en niet omdat zij zich in eenheid voelen met een hoger doel.

Het hogere doel en de persoonlijke vriendschap zal natuurlijk ook wel iets uit kunnen gaan maken. Maar het hogere doel blijft van een heel andere orde als die van een persoonlijke vriendschap. Met een vergelijkend woord kan men hier het woord "vriendjespolitiek" noemen.

Vriendjespolitiek

Vriendjespolitiek is een situatie waarin je een voordeel niet geeft aan iemand die het verdient, maar aan iemand die je leuker en belangrijker vindt.

Andere definities die ik vond:

1) Bekenden bevoordelen

2) Familiebegunstiging

3) Nepotisme= onrechtmatige begunstiging van verwanten of vriendjes bij het begeven van posten / neefbegunstiging, familiebegunstiging, nepotisme in de zin van : familieregering, het verlenen van baantjes aan familieleden, begunstiging door hoog geplaatsten van bloedverwanten / Familie en vrienden bevoordelen bij benoemingen

Deze methode van virendschap is dus verwerpelijk en zeker niet betrouwbaar in een hoger doel.

Vriendjespolitiek komt veelvuldig voor bij echtscheidingszaken waarbij een contact met de kinderen dan vaak als een persoonlijk doel voor beide ouders kan worden gezien. Voor kinderen is dit veelal een zeer verwerpelijke situatie die vrijwel altijd zijn tol zal vragen.

Manipuleren in het geloof

Wanneer we zeggen dat alles en iedereen in God is kunnen we zeggen dat alles en iedereen in God voor ons is, maar is het dan ook zo? Ik zal hier natuurlijk geen enkel moment aan mogen twijfelen, want ook de twijfel die zou niet van God kunnen zijn volgens aan aantal. Wanneer je dus twijfelt ben je al dus van de duivel volgens sommigen. Ik ken mensen die van hoog tot laag wilden beweren dat zij in de Heer waren en dat ze er echt alles voor over zouden hebben om dat ook werkelijk te kunnen zijn. Ze roepen het uit, nee ze schreeuwden het zelfs uit. En ze werden bevestigd in hun woorden keer op keer. Is het niet vreemd dat heel veel mensen zich dan niet echt willen gaan afvragen of het wel werkelijk klopt van wat deze persoon beweerd?

We zien de meest grote criminelen beweren dat ze toch echt in Jezus waren, zelfs Adolf Hitler had zich een ware Jezuit willen noemen, een bewezen situatie die iedereen maar eens moet weten. En toch kon hij in alle domheid een regiem vormen dat miljoenen mensen ter dood wilde oordelen. We zien dus dat eigenlijk iedereen wel goed gevonden wil worden, maar het betekend in de realiteit dat werkelijk heel erg weinig mensen het echt zullen zijn als het er werkelijk op aan komt. De meesten hangen uiteindelijk iets aan dat eerder verwoestend dan opbouwend kan zijn. Maar helaas worden zij niet door hun groepsgenoten er van weerhouden, maar juist geprezen omdat ze een te belangrijke functie al deden doen bekleden en zijn het sprekers geweest die vanuit overtuiging konden verkopen, als handelaren hun waar werkelijk aan de man konden brengen, dan krijgen zij vele volgers. Zo zien we dit keer op keer om ons heen gebeuren. Mensen volgen elkaar en uiteindelijk beinvloeden ze elkaar al is dat vanuit een zeer negatieve energie. Eigenlijk zal men achter geen enkel woord van deze mensen JA te horen moeten krijgen; Eigenlijk zoeden ze met alles een NEE moeten krijgen, omdat ze beter niet zullen verdienen. Maar ze zien geen verschil tussen God en de Duivel en zeggen gewoon dat het 2 manieren van rijkdom zal zijn en daarmee keren ze eigenlijk het meest fundamentele van ieder rijk geloof volledig de rug toe. Zodra ze gedacht zullen hebben dat zij met hun gift een deel van God zullen hebben gekocht zijn ze zeker hypocriet en achterbaks te noemen. Dan zullen ze daarmee blijk geven niet de werkelijke waarde van het geld te kunnen inzien. En een ieder die zij niet als medestanders meer kunnen ervaren zullen zij veroordelen. Eigenlijk eisen zij hun betaling van God dubbel en dwars er mee op, maar ze zullen dat niet door hebben.

Er was eens een heilige die op mij af kwam omdat hij te horen kreeg dat ik me af vroeg waar een bepaalde broeder was gebleven. Het was een broeder geweest die ik zeker waardeerde, misschien wel vooral omdat ik iets van zijn achtergrond had vernomen dat mij geraakt kon hebben. Het was iemand geweest die zelfs in de gevangenis had gezeten en dus wist wat werkelijke beroving van je vrijheid kon inhouden. Dit is wanneer je je keert tot de Heer in zekere zin een grote rijkdom en wanneer iemand dan zomaar opeens kan vertrekken, dan vraag ik me stellig af van wat er met zo iemand heeft kunnen gebeuren. Ik heb dan zelfs de behoefte om met iemand in contact te gaan treden omdat ik wil vernemen van de werkelijke reden van een vertrek. Toch toen ik de broeder naar zijn adres vroeg weigerde hij mij dit te geven. Ik was nog niet voldoende gegroeid in het Geestelijk leven van God en om mij te beschrermen wilde hij het adres niet geven. Hij oordeelde dat de duivel met het allergrootste gemak in mij kon overwaaien en dat wilde de broeder niet, aldus zijn verklaring. Ik heb echt nooit iets van begrepen en ik heb het hem nog verschillende keren willen vragen. Maar het bleef een herhaaldelijk NEE. Toen gebeurde het een 2e keer met een broeder en dezelfde broeder kwam naar me toe om tegenover mij te verklaren van wat er werkelijke volgens hem gebeurd was. Gelijk verklaarde ik toen dat ik hem dan zeker nog wilde opzoeken, want toevallig wist ik van die broeder van waar hij woonde. We kenden in de gemeente het broeder-ontbijt en we waren bij hem geweest en hij was bij mij geweest. We konden goed delen met elkaar en hij sprak dan even als de eerdere broeder met overtuiging en innige beleving. Al eerder merkte ik een keer op dat juist deze broeder op een kwaliijke manier geoordeeld door een hele andere broeder, maar die broeder vond ik nooit betrouwbaar omdat hij me eens een baan had willen aanbieden bij de Duivel in eigen persoon. Aanhangers van het geloof zijn dus zeker van belang en vooral wanneer zij juist verkeerde voorbeelden aan ons willen weerspiegelen, ook al menen ze het nog zoe goed en zij ze van zichzelf echt overtuigt op de goede weg te zijn. God zal hun toch zeker wel een streepje voor geven. Hen als bij de gelijkenis van een werkelijk militair leger ook werkelijk het geval zal kunnen zijn. Toch een leger in de Heer is echt als de voorbeelden die ons al reeds gegeven zijn in Nederland. Zo'n militair die ik ooit eensheb mogen leren kennen en heus het was een leger met echte uniformen en met rangen en ik kan werkelijk van mijzelf getuigen dat ik eveneens in ditzelfde leger heb willen dienen, ook al was ik niet bekeerd tot God zoals de meesten om me heen toen wel waren. Er was mij gevraagd of ik wilde werken bij een kindertehuis van het Leger de Heils en dat was mijn allergrootse vuurdoop. Nergens heb ik later nog een huis getroffen waar de situatie mee schrijnender was dan in dat huis. Ik verving een begeleider die werkelijk tikken had uit kunnen delen en het was er een ware chaos geworden. Achteraf denk ik dat de Heer mij niet voor niets als "ongelovige" juist naar dit huis had willen sturen. Hij liet mij zien hoe de kinderen konden handelen op zondag. Hoe ik zelf in een leger een belangrijke functie kon vervullen en hoe iedere zondag een zogeheten Luitenant met ons mee kwam eten.

Toch ging die rangsorde niet verder dan kapitein en de kapitein was dan dus ook de directrice van het kindertehuis. De schijnheiligheid die dus niet alleen te merken was bij de beleiders, sloeg er ook door naar de kinderen die op de zondag precies wisten hoe ze bij de kapitein in een goed blaadje konden komen te staan. Ik heb me hier ten zeerste over kunnen verwonderen en ik was er dan ook zeker niet aan toe om mezelf een Christen te willen gaan noemen. Het was een groep waar ik teveel verkeerde dingen in zag gebeuren.

Later vernam ik van iemand met een zeer twijfelachtig geloof over zijn grootste voorbeeld nan iemand die een goed voorbeeld kon geven. Ze was iemand als moeder Theresa, ze werkte in de Amsterdamse hoerenbuurt en wist zo een contact aan te gaan met de meest grote afvalligen van het geloof in God. En dit deed ze zeer verdienstelijk. Ik heb haar toen willen benaderen voor een interview in de Hartenkrant en stond mij hier in toe.

ze was iemand in dat leger dat de juiste orde der rangen wilde hanteren en dat waren dus geen rangen. Ok, afschaffen kon ze niet, maar het deed haar als grots voorbeels van de hele organisatie helemaal niets. Dat ze het hier moeilijk mee zou hebben kunnen gehad, wilde misschien niemand vermoeden. Mensen kenden haar immers met haar uniform. Nee, ze droeg dat maar, want het was haar medemens vertrouwd geworden. Eigenlijk zie we hier eeb fantastisch staaltje van wat werkelijke mode zal kunnen doen met mensen.

Men wilde in haar gaan geloven omdat ze haar niet verhief boven haar kostuum. Als het een brandweerpak zou zijn geweest, had ze het brandweerpak er voor gedragen. Niet haar mening deed er toe, maar de mening van de ander en boven alles natuurlijk de werkelijke wil van God deed er natuurlijk toe. Zij hanteerde dus geen persoonlijke rangorde, de rangorde mochteb de mensen om haar heen er van gaan maken.